"Όταν είμαστε καλά είμαστε υπέροχα" | Έλλη Πράντζου

“Όταν είμαστε καλά είμαστε υπέροχα”. Ε-συ κι Ε-γω που μπορούμε να φέρουμε ανάποδα με ένα βλέμμα ή ένα άγγιγμα τον κόσμο και τις στιγμές μας για δυο καπρίτσια μας. Όταν είμαστε καλά μοιάζει ευτυχία να το λένε. Κι είναι τόσο εξωφρενικά παράξενο που όσο αγαπάμε μπορούμε άλλο τόσο να πονέσουμε. Όταν δεν είμαστε καλά κανένας τόπος δεν μπορεί να μας χωρέσει Ακόμη και το σώμα μας, στενό, πιέζει τόσο την ανάσα που δε μένει πια καθόλου μέσα μας ζωή. Ούτε το σ' αγαπάω δεν περισσεύει αέρας να προφέρουμε μήπως και σωθούμε από εμάς τις ίδιες πριν καταστρέψουμε όλα εκείνα που μας ένωσαν.

-Σαν ήδη ενωμένες να ήμασταν πριν γνωριστούμε καν. Θυμάσαι;-

Γιατί με πονάς αφού “όταν είμαστε καλά είμαστε υπέροχα”; Γιατί να σε πονάω τόσο; Μυστήριος ο έρωτας, τα βάζει με τον εαυτό του. Γίνεται αυτοάνοσος και πριν το καταλάβεις πέφτει σε ανοσοκαταστολή και μένει εκτεθειμένος στη ρουτίνα. Άλλο άρωμα είχε ο δικός μας, όμως, δεν είναι έτσι αυτός. Λίγο πιο πεισματάρης γεννήθηκε, λίγο πιο πωρωμένος. Άλλο άρωμα είχε, μου θύμιζε οίστρο κι άνοιξη ενώ το πρώτο κλάμα του ακούστηκε μέσα στα χιόνια. Γι' αυτό σου λέω, κόντρα σε όλα ο δικός μας ο έρωτας. Και πώς να πεθάνει η άνοιξη αφού τότε γεννιούνται τα πάντα; Όταν είμαστε καλά είμαστε υπέροχα.

Να το θυμόμαστε αυτό κάθε που έρχεται χειμώνας...

Φωτογραφία: Ευτυχία Πασχαλίδου