Όπως ακριβώς εσύ | Μαριλένα Κολλάρου

-Έλα μαμά...

Ερωτεύτηκα,
διαφέρουμε.
Τα ακούσματα του
δεν εμπεριέχουν την αισθητική μου.
Φοράει χαμηλοκάβαλα τζιν,
καπνίζει.
Δεν ξέρει να μαγειρεύει
ούτε τι είναι οικονομία.
Δεν είναι σαν τον μπαμπά.
Δεν ξέρω εάν το είπα για καλό.
Θυμώνει, θυμώνει
συχνότερα απ' όσο αντέχω.

Πριν μια εβδομάδα έκλαψα από τις φωνές του.
Είναι σαν τον μπαμπά,
σαν εσένα.
Με απεχθάνεται καταβάθος,
δεν βρίσκει κάτι να εκτιμήσει σε εμένα,
όπως ακριβώς εσύ.

Με έβρισε, με αμφισβήτησε, με μείωσε
δεν έφυγα
γιατί ήμουν συνηθισμένη,
είμαι
το ξέρεις.

Μην στεναχωριέσαι, όλα πέρασαν.
Οι ευθύνες δικάζουν εμένα
μετά την ενηλικίωση,
όμως η φωνή της συνήθειας
υπερβαίνει τη γαλήνη που ονειρεύομαι.
Όταν με μείωσε
ένιωσα ότι είχε δίκιο.
Επιβεβαιωθήκατε - είχατε δίκιο.
Όντως, υστερούσα
πάντοτε θα υστερώ
εκείνος, απλά το αναγνώρισε.

Με ατίμασε,
κι είναι μια απογοήτευση τόσο οικεία,
το δάκρυ τόσο γλυκό•
σχεδόν μου έλειψε, σχεδόν το χρειαζόμουν.

- Έλα μαμά, ερωτεύτηκα.
Ήθελα απλά να ξέρεις
ότι οι καρποί που έσπειρες 
άνθισαν
ήρθε ο καιρός
να καταστρέψω τη ζωή μου.