Το Κορίτσι Της Διπλανής Πόρτας | Μαριλένα Κολλάρου

Την ήθελαν.
Καλή μάνα για τα κωλόπαιδα τους,
καλή γκόμενα για τα βρωμοκρέβατα,
καλό γυναικάκι για νοικοκυριό.
Έφερνε στην εκάστοτε μάνα,
γεμάτη ευκαιρίες
και ροδοκόκκινα μάγουλα.
Υποδεικνύοντας τη γραμμή του ορίζοντα
και τονίζοντας την αλληγορία του ουρανού.

Την φαντάζονταν σε ρόλους απλοϊκούς.
Να γίνει γυναίκα, χτένα - σφουγγάρι
γκόμενα, σύζυγος,
κρεβάτι, μαχαίρι
μητέρα,
δασκαλίτσα.
Ένα μικρόσωμο παρανάλωμα
ανακυκλώσιμης προγεστερόνης.
Μια ύπαρξη κοινότυπη  και τυποποιημένη.

Κι εκείνη σερνόταν με ένα βαρύ βλέμμα,
από πόρτα σε πόρτα
από νύχτα σε νύχτα
κι ονειρευόταν
σαν αληθινά να το πίστευε
ότι θα είναι κάποτε ελεύθερη.