Σημεία Στίξης | Εύη Μουρέλλου

Μα τ’ ανείπωτα τρέξαν να κρυφτούν

προτού να ξεφύγουν από τα χείλη,

τρομαγμένα κι ανήσυχα

μην τύχει και τα βρούνε.

Μα οι ματιές τους φοβηθήκανε

και γύρισαν μεμιάς την πλάτη,

πικραμένες και ατελείωτες,

σ’ ένδειξη παραπόνου.

Μα και οι ίδιοι σκιάχτηκαν, θαρρώ,

απ’ το δικό τους «ίσως»

που ήτανε πιο δυνατό

από όλα τα «μπορώ» τους.

Και στο τέλος έβαλαν

μια στρογγυλή τελεία,

γιατί ένα κόμμα είναι ικανό

να τ’ ανατρέψει όλα.

Και η σελίδα ντράπηκε

έτσι που απέμεινε λευκή

και τράβηξε το εξώφυλλο

να κλείσει το βιβλίο.