Τι γυρεύετε μέσα σε σπασμένα παράθυρα;
Και οι φωνές έσπασαν σαν ένα κρύσταλλο κάτω από ανυπόφορη ζέστη.
Τα χαμένα,
είδα κάποιον να γράφει με τη σκόνη στο τραπέζι μπροστά μου και έσκυψα για να μην μαρτυρήσω το δάκρυ του.
«Αυτά που ξεχάσαμε δεν είναι χαμένα, γιατί κάποιοι θυμούνται,
πως αυτοί που κοιμούνται, δεν βλέπουν πάντα τα όνειρα που κάνουν την μέρα»
είπα χαμηλόφωνα και άναψα τον φανό που βρήκα στα πόδια μου.
Η νύχτα σκόνταψε με ταχύτητα στο φώς των ματιών μου κι εγώ ξενύχτησα άγρια
Για να βρω την αλήθεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου