Φθινοπώριασε | Ιττέ Σοφία

Το φθινόπωρο έχει μια μελαγχολία…

…τα φύλλα άρχισαν χορεύοντας να ακουμπάνε στο έδαφος που σαν καλός και επιδέξιος παρτενέρ τα αγκαλιάζει τρυφερά, όπως ακριβώς και εσύ εμένα…

…το αεράκι, πλέον, δροσερό, σε αγγίζει απαλά προκαλώντας σου ένα ρίγος, όπως ακριβώς το άγγιγμα σου σε εμένα...

…ο ήλιος τρέχει πιο γρήγορα, σχεδόν παιχνιδιάρικα, να κρυφτεί από το φεγγάρι, όπως οι λατρεμένες αμήχανες στιγμές σου από εμένα…

…οι πρώτες στάλες της βροχής δηλώνουν έντονα την παρουσία τους, δηλώνουν αβίαστα το ΄΄εδώ είμαι΄΄ όπως ακριβώς και εσύ σε έμενα…

Το φθινόπωρο έχει μια γλύκα….

…το κούρνιασμα στην αγκαλιά σου.

…το ζεστό άγγιγμα των χεριών σου στο πρόσωπο μου.

…το στοργικό σου βλέμμα στις απογευματινές φθινοπωρινές μας βόλτες.

…τα λόγια σου που αγγίζουν τα σημαδεμένα κομμάτια της ψυχής μου.

Το φθινόπωρο έχει έναν έρωτα…

Εσένα!