Σ' αγαπώ, μωρέ μάνα | Φωτεινή Σαλιακέλλη (Nina Ninani)

Σ' αγαπώ μωρέ μάνα.
Όχι γιατί μάζεψαν τα χρόνια σου και θα μου φύγεις.
Όχι γιατί δεν στάθηκα στις ανημποριές σου .
Σ' αγαπώ...
Γιατί ζητιανεύω λίγη αγάπη ,
για εξιλέωση.
Επειδή σου έλεγα να κάνεις υπομονή.
Επειδή σε συμβούλευα (ποια ήμουν εγώ);;;;
να αδιαφορείς.
Επειδή η ψυχούλα σου μάτωνε και εγώ δεν καταλάβαινα.
Επειδή χάραζε χαμόγελο το χείλη σου,
και εγώ δεν έβλεπα πως ήταν μαχαιριά,
στην ποδοπατημένη αντοχή σου.
Τώρα που κλαις σαν μωρό που το μάλωσαν,
τώρα είναι αργά.
Μεγάλωσα και εγώ.
Κανένας δεν θα μου συγχωρέσει την ανατροπή.
Όμως εγώ ξεκίνησα.
Όσο είσαι εδώ!
Όσο μπορείς να νοιώσεις,
πως δεν είναι πια ανάγκη να προσποιείσαι .
Όλα δεν είναι καλά.
Στο χρωστάω μάννα μου.
Αξεπλήρωτα! Ανεξόφλητα!
Συνέχισε μονάχα, να είσαι εδώ.
Κάθε μέρα ,για καιρό ακόμα.
Ίσαμε να δικάσω όλες τις αβλεψίες μου.
Ίσαμε να εκτελέσουν,
στο ακέραιο την ποινή τους.
Ύστερα αθώες και δικαιωμένες κι οι δυο,
ας σταθούμε μπρος στο Μεγάλο Εδώλιο.
Δεν το φοβάμαι.
Θα σου κρατώ το χέρι ,
σαν τότε που με πήγες πρώτη φορά στο σχολειό.
Τότε που μου λεγες.
-Ποτές να μην κιοτέψεις ,
σαν είναι ανάγκη ,να μπεις μπροστά .
Να γίνεις η φωνή ,αυτού που δεν ακούγεται.
Σαν σωπαίνεις,
θα 'ρθει καιρός που θα σωπάσουν και για σένα.
Κι αυτό είναι πόνος.
Κι αυτό είναι φόβος.
Ήξερες από τότε.
Ο Πόνος κι ο Φόβος φέρνει θάνατο.
Αργό και μαρτυρικό.