Ένα υπερωκεάνειο πέρασε και μία μέρα!
Η υψικάμινος στης ενδοχώρας της παρυφές
Η στιλπνή και συμπαθής χοάνη
Ακμάζουσα ακόμη εκσπερματώνει
Μία γυναίκα βυζαίνει στο ένα της βυζί το μωρό της
Στο άλλο ένας άνδρας πίνει τους χυμούς της
Η Άνδρος πλέει στο πέλαγος
Το ποτάμι ξεχειλίζει από ερωτικά σκιρτήματα
Και μία παιδίσκη δώδεκα χρονών
Κρύβει κάτω απ’ το φουστάνι της
Μια φωλιά με πεταλούδες
Ενώ η χαμέρπεια εξορίζεται
Ξεκινάει -πάλι- το ταξίδι
Στους μηρούς του ατελεύτητου κορμιού
Στου κορμιού τούς σπασμούς που βλασταίνουν γαρύφαλλα και ιωβηλαία παρθένων
Ένα κορμί που σε σέλα στίλβοντος ποδηλάτου λικνίζεται
Ηδονικά μονοπάτια
Εαρινά βιολιά δαμάζουν τα χρώματα και πυρακτώνουν τους ήχους
Με τα αίματα και τα σπέρματα μας γράφτηκε ανά τους αιώνες
η ποίηση που ξεπέρασε την ποίηση
Η ίαση κρύφτηκε στις λέξεις μας και οι λέξεις στην ίαση μας
Κάτω απ’ του ηφαιστείου την πορφύρα
Μια κάποια εσπεριδοειδή βραδιά
Συνάθροιση έχουν οι ποντοπόροι
Αλαλάζουν με μια φωνή και με μια καρδιά:
Δόξα στη Γη μας!
Δόξα στα παιδιά μας και στων παιδιών μας τα παιδιά!
Δόξα στους φαλλούς και τα αιδοία μας!
Δόξα στους πρωτεργάτες της ηδυπάθειας!
Δόξα στου Οιδίποδα τα σκέλη!
Δόξα στου Αμούρ τις όχθες!
Δόξα στα βήματα που τελειωμό δεν έχουν!
Δόξα νυν και αεί στο βα – βα των κροάκων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου