Μαλβίνα Κάραλη: “Μην κάνετε πράγματα που σας υποβαθμίζουν” | Κατερίνα Καλαμπάκα

H Μαλβίνα Κάραλη -ή αλλιώς η Μαρία-Ελένη Σακκά- , γεννήθηκε στην Χαλκίδα στις 3 Φεβρουαρίου του 1952. Πήρε μία θέση στον καναπέ των πολυδιαβασμένων εγχώριων συγγραφέων επηρεάζοντας ακόμη και σήμερα με την ωμή οπτική της για τα πράγματα, το πάθος της στον έρωτα και τη ζωή, τα έντονα συναισθήματα και την αναζήτηση της για το αληθινό ή το δίκαιο, είτε στη ζωή είτε στην καθημερινότητα, που επηρέαζε εκείνη και τους άλλους. Για το τελευταίο της χαρακτηριστικό ίσως υπήρξε και η μόνη δημοσιογράφος, η οποία δεν έμεινε στην ιστορία σαν “παπαγάλος” ούτε σαν “πιονάκι”. Αρνήθηκε να μπει στο καλούπι της προπαγάνδας, μιλούσε επώνυμα και ήξερε να κολλάει στον τοίχο όποιον την στρίμωχνε με καθαρό κούτελο και με μεγάλη μαγκιά. Ξεφτίλιζε όποιον ξεφτίλιζε τον κόσμο είτε με πολιτικά ψέματα είτε με κοινωνική αδικία. Το όπλο της η (αυτό-)σάτιρα της κι απέναντι στον κόσμο κι απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό. Έσφαζε χωρίς να μαχαιρώνει κι όταν έκανε λάθος το παραδεχόταν με το κεφάλι ψηλά και δημοσίως. 

 

Απόφοιτη του Αρσακείου και σπουδάζοντας κυβερνητική στο Παρίσι, εργάστηκε ως δημοσιογράφος/αρθρογράφος σε επώνυμες εφημερίδες και περιοδικά. Κοντά στη δημοσιογραφία ήρθε ο ρόλος της ως παρουσιάστρια σε εκπομπές μεγάλων καναλιών. Το ταλέντο της στο γράψιμο δεν περιορίστηκε στα γραμματειακά είδη, ούτε στο ρεπορτάζ. Σιγά σιγά διείσδυσε στα γραπτά της η φωνής της λογοτεχνικότητας, που κρύβονταν μέσα της. Τιμήθηκε δύο φορές με το Κρατικό βραβείο για σενάρια της σε ταινίες την δεκαετία του '90. Δημοσίευσε από διηγήματα μέχρι βιογραφία και βιβλία μαγειρικής! Έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά. 

Μπορούσε να γράψει πολλά όπως και το έκανε εκείνη την εποχή και μπορεί να απογειώθηκε μέσω του ρόλου της στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και η περσόνα της στο συγγραφικό χώρο δεν έμεινε απαρατήρητη κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια έχει φανατικό κοινό. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο γιατί είχε πιάσει τον παλμό της ενημέρωσης, αλλά κι επειδή ποτέ δεν χάιδεψε τα αυτιά των θεατών-αναγνωστών της μιλώντας με την γλώσσα που μιλούσαν κι εκείνοι, μ' αυτή ακριβώς που ήθελαν να ακούσουν αυτά που ήξεραν, αλλά και κυρίως αυτά που αγνοούσαν ή αρνούνταν πεισματικά να δουν. 

Δεν είχε αντιληφθεί την τεράστια επιρροή που είχε κι όταν τη ρωτούσαν διάφοροι απαντούσε σε στυλ πως δεν έκανε τίποτα άλλο παρά μόνο να βγάζει από μέσα της ότι νιώθει ή ότι σκέφτεται και πως όταν έκανε τις εκπομπές της δεν υπήρχε κανένα σχέδιο. Όλα βασίζονταν στον αυθορμητισμό και στα θέλω της στιγμής και δεν υπάρχει κάτι πιο αληθινό. Αυτό ακριβώς είναι που την έχει κάνει διαχρονική, η αυθεντικότητα της. Ακόμη, δεν έπαψε να αγωνίζεται για τους ανθρώπους που η κοινωνία είχε βάλει στο περιθώριο χωρίς να υπολογίζει τους σχολιασμούς, οι οποίοι θα ακολουθούσαν. Τα έκανε όλα μέσα από την καρδιά της και δεν υποτιμούσε κανέναν ακόμη κι αυτός ο άνθρωπος της μαγείρευε ή της καθάριζε το σπίτι. Έλεγε συνέχεια στην αλλοδαπή οικιακή της βοηθό "άσε τις δουλειές, έλα να κάνουμε ένα τσιγάρο και να μιλήσουμε γι' αυτά που μας απασχολούν" ή την έβλεπες να δανείζεται φωτιά από έγχρωμους άνδρες και να συζητάει με εκείνους που πουλούσαν κασέτες στους δρόμους και με εκείνες που έβγαζαν το μεροκάματο τους εκεί. 

Δεν κρύφτηκε ποτέ κι άφηνε τον κόσμο να δει αυτό ακριβώς που είναι χωρίς μάσκες, με ατέλειες, με νεύρα, με ερωτικές απογοητεύσεις, με ειρωνείες, με γέλιο, με κλάμα, με γενναιοδωρία και περηφάνια! Μία μορφή αναντικατάστατη κι αντισυμβατική γι΄αυτό και πολλοί την συγκρίνουν με την Κατερίνα Γώγου. Ήταν οι δύο ισχυρότερες γυναικείες μορφές εκείνη την εποχή στο χώρο της γραφής, που μπορεί να προέρχονταν από διαφορετικούς κόσμους φαινομενικά, αλλά την ψυχή και την ευαισθησία τους δεν την βρίσκεις εύκολα σ' έναν άνθρωπο της δημιουργίας. Και οι δύο θέλησαν να πολεμήσουν ότι αρρωσταίνει τους ανθρώπους, δηλαδή την εξουσία, την οποιαδήποτε εξουσία πάνω στη ζωή, που το μόνο που σε κάνει είναι σα σε βάζει σε καλούπια, να ζεις μία ζωή μισή χωρίς να πέφτεις στον βούρκο των παθών σου. Η Μαλβίνα υπήρξε ένα ταλέντο με ψυχάρα θα έλεγε η υπογραφόμενη αυτού του αφιερώματος, διότι όπως είχε πει και η ίδια “Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ότι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα”. 

Στις 7 Ιουνίου του 2002 έφυγε από τη ζωή βγαίνοντας ηττημένη από την μάχη της με τον καρκίνο. Ενδεικτικά για όσους θελήσουν να την διαβάσουν: "Αθώος σαν αγαπημένος", "Τα κορίτσια της Σαβάνα", "Πιο πολύ, πιο πολλοί", "Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες", "Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα" (βιβλία μαγειρικής) και "Γλυκό κορίτσι" (βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη).

• "Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν."
• "Στον έρωτα όταν έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές την χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλον… διαφορετικά είσαι βλάκας."
• "Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να είσαι ο πραγματικός εαυτός σου. Εγώ έτσι είμαι μαζί σου και ξέρω πως με μένα είσαι ο εαυτός σου και θα είμαι ο υπασπιστής σου σε κάθε πετροπόλεμο."
• Κυβέρνηση που λυσσά να μείνει στην εξουσία σε χώρα πτωχευμένη ή έχει περιθώρια ακόμη να φάει ή φοβάται τη φυλακή."
• "Έχω έμμονες ιδέες. Που για μένα δεν είναι άλλο παρά αβλαβή τσιμπούρια της σκέψης."