Επιμέλεια : Μαρίνα Καρτελιά.
[...]
Σκοτείνιασαν τα πάντα. Σήκωσε απότομα τα μάτια και αντίκρισε ένα μαύρο πράγμα να σκεπάζει τον ορίζοντα έξω από τα παράθυρα. Σκοτείνιασε και το βλέμμα της. Δευτερόλεπτα μετά το κτίριο τραντάχτηκε ολόκληρο σαν από γιγάντιο σεισμό και τα τζάμια απέναντί της διαλύθηκαν. Καπνοί άρχισαν να μπαίνουν από παντού κι ο θόρυβος που ακούστηκε ήταν λες και μούγκρισε το σύμπαν.
Σηκώθηκε όρθια χωρίς ανάσα. Ξεροκατάπιε. Ο βρυχηθμός συνεχιζόταν. Το κτίριο δε σταμάτησε να τραντάζεται, ήταν λες και έπεφτε βαθμιδωτά. Χαρτιά στον αέρα, και καπνός, και βαριά μυρωδιά σαν από βενζίνη τής έκλεισαν το λαιμό και το στήθος. Της τα έκλεισαν. Δε δυσκόλεψαν τη λειτουργία τους. Τα έκλεισαν. Πήγε να πάρει ανάσα κι ήταν σαν να έσκασε σε τσιμέντο. Ουρλιαχτά από παντού. ΄Αρχισε να ζαλίζεται. Κουνήθηκε όμως. ΄Εφυγε από το γραφείο της. Το κτίριο δονήθηκε πάλι. Τα πόδια της λύγισαν. Φοβόταν. Την προσπέρασε ένας που το πρόσωπό του τώρα ήταν μόνο μια μάζα αίμα. Σωριάστηκε δυο μέτρα μετά, καθώς το κεφάλι του άνοιξε στα δύο. Τα πόδια της λύγισαν κι άλλο. ΄Ηθελε να κάνει εμετό. Επιτέλους ήρθε η ανάσα της. Μόνο από τη μύτη της όμως, ο λαιμός ήταν φραγμένος.
Κάτι καθόταν στο ταβάνι. Το ένιωθε καθαρά. Κάτι βαρύ καθόταν στο ταβάνι. Φωτιά. Φωτιές. Φλόγες. Ξαφνικά έσταζε φλόγες το ταβάνι. ΄Εκανε να κινηθεί προς το ασανσέρ, μετά πήγε προς τις σκάλες, το κτίριο τρανταζόταν συνεχώς. ΄Ενας τριγμός ακούστηκε τόσο δυνατά που ήταν σαν να έτριζε ολόκληρος ο πλανήτης. Πάλι το ίδιο. Υπερφυσικοί, εκκωφαντικοί θόρυβοι. Της ήρθαν δάκρυα. Καθόταν ακίνητη ανάμεσα σε γραφεία κι έκλαιγε. ΄Ανθρωποι την προσπερνούσαν. Ουρλιαχτά παντού.
΄Αρχισε να κλαίει με λυγμούς. ΄Εβηξε δυνατά κι έκανε εμετό. Συνέχισε να κλαίει. Ο οξύς πόνος που συνέτριψε την πλάτη της ήταν σίγουρα από κάποιο βαρύ αντικείμενο. Πιθανόν μια σειρά από διπλά μεταλλικά συρτάρια. Ολόκληρα. Με το σώμα της σε κατακρήμνιση, το κεφάλι της έσκασε στη γωνία ενός γραφείου κι ένιωσε τα πνευμόνια της να κολλούν στη μοκέτα ενώ το αντικείμενο έμενε πάνω της. Τώρα απλώς δεν ανέπνεε. Θα πέθαινε μάλλον. Το δάπεδο όπου ήταν σωριασμένη άνοιξε και πρόλαβε να δει τα κάτω γραφεία. ΄Επεφτε προς τα κάτω χωρίς ανάσα. Ολόγυρά της αντικείμενα· τραπέζια, πολυθρόνες, κομμάτια του κτιρίου. Σκόνη τρομαχτική. Σκοτάδι. Η κοιλιά της διπλώθηκε στα δύο και ξέρασε τα σωθικά της, ή έτσι νόμισε. Τέλος.
[...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου