Η περισσοδάκτυλη | Γεωργία Τρούλη

Λοιπόν κύριε ασπόνδυλε, θέλω  να επενδύσω όλες μου τις καταθέσεις στην έρευνα για κάποιο ζώο. Για την ζέβρα. Ναι, ξέρω χιλιοειπωμένα όλα. ’Ομως με εξιτάρει η κορμοστασιά, η ταχύτητα, το φυσικό τους περιβάλλον, η διχρωμία τους, αυτό το δίπολο.

Το τόσο συζευκτικό, διαχωρισμένο, παλιοκαιρισμένο, το τόσο χρωματικά ανυπόφορο και μη υπαρκτό, τόσο απαραίτητο και τόσο ηλιθιωδώς συμβολικό, η ευγένεια του ίππου.

Θα κάνουμε μια έρευνα για το ποιες ζώνες υπερτερούν, ποιες ρίγες. Πώς δεν μπερδεύονται και δεν ανακατεύονται τα χρώματα όταν γεννιούνται, όταν βρέχει, όταν ιδρώνουν, όταν πηδιούνται. Είναι τόσο κανονιστική η ζωή τους; Τόσο ακραία, τόσο ζυγιασμένη ή τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες οι αποφάσεις τους; Πώς βλέπουν εαυτό σε αντανάκλαση..Είναι γκρι;

Θα προτιμούσαν μονοχρωμία; Με την οπ αρτ νιώθουν οικεία; Θεωρούν ότι εμπνέουν;               

Εξαντλείται η σχάση και η σύνθεσή τους; Θυμίζουν πλακόστρωτο, σκάκι ή σύστημα  λειτουργικό; Επιμένουν σε διαχωρισμό όταν κάνουν σχέσεις; Ανακατεύουν συναίσθημα;

Ναι λοιπόν, θα δώσω τα χρήματα όλα .Να μάθω πώς να σκορπάω για ένα γούστο που θα μου λύσει την ύπαρξη.

Αχ, κύριε ασπόνδυλε, μην γελάτε και μην εκνευρίζεστε. Άλλαξα γνώμη. Θα χαρίσω σε εσάς τα χρήματα. Να αγοράσετε κέλυφος ευτυχίας. Σας λείπει .Θα χαρώ πολύ, αλήθεια .Εγώ έμαθα να μεταμορφώνομαι. Η φυσική επιλογή μού επιβάλλει να γίνω η επιθυμία μου.

Θα γίνω για κάποια χρόνια τετράποδο, θα έχω  δίστηλο δέρμα. Θα εφεύρω τρόπους να μαδάω, να τρίβομαι πάνω στα φυτά και να αλλάζω χρώμα. Θα ξέρω σε ποιους ποταμούς και σε ποια βροχή θα βουτάω. Θα ακυρώσω σταδιακά το μονόχρωμο της διχρωμίας . Θα ζευγαρώσω τόσες φορές με αρσενικές ζέβρες και θα γεννήσω τόσες φορές το όλο χρώμα και το μη .Στο τέλος θα πετύχω την απόχρωση, την μετάλλαξη την διαστρωμάτωση. Θα αποκτήσει ροή η εικόνα.

Θα ξαναγυρίσω άνθρωπος αφού πρώτα θα  έχω δώσει στις ύαινες το τελευταίο μου γέννημα. Τυχερές  ήταν. Κατάπιαν τέσσερις αποχρώσεις. Ούτε ο ήλιος δεν καταπίνει έτσι μονοκόμματα  χρώμα νύχτας πριν το ξημέρωμα. Γιατί, ποιος θα τα βάλει με την φύση για να λύσει  διλήμματα μιας ύπαρξης και ένα καπρίτσιο;

Θα έρθω να σας δω. Θα είστε ευτυχισμένος, ασφαλής, θα έχετε βγάλει οστά, αλλά θα παραμένετε ασπόνδυλος. Τα παιδιά σας θα παίζουν στην αυλή με λούτρινα σε σχήμα ζέβρας και χρώμα τόξου συνταγματικού.

 Πληθώρα  το χώμα και οι αποφάσεις.

Εκείνη την στιγμή θα ακούτε στις ειδήσεις  για ένα σπάνιο είδος ζέβρας, περισσότερο συγγενικό στο άλογο. Έχει τέσσερα χρώματα τα οποία αλλάζουν με την διάθεση και ζει κυρίως στην Ευρώπη. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι ύαινες δεν είναι ποτέ στην ουσία πεινασμένες.

Θα σας χαμογελάσω. Θα φύγω με καλπασμό. Δεν θα με αναγνωρίσετε