Ερωτευμένες λέξεις | Έλλη Πράντζου

Άρχισα ν' αραδιάζω λέξεις

πάνω στο αφοπλιστικό λευκό της οθόνης μου

αφήνοντάς τες να με οδηγήσουν

όπου ήθελαν εκείνες.

Προσπαθούσα να καταλάβω αν έστω για μία φορά

θα καταφέρνα να κάνω τη διαφορά

γράφοντας για κάτι άλλο

εκτός από εσένα.

Ακόμη κι οι λέξεις όμως

διαπίστωσα γρήγορα

πως κουβαλούν την ψυχή

εκείνου που τις γεννάει.

Βλέπεις είδα τη βούλησή τους να ταυτίζεται

με τις δικές μου σκέψεις

κι ας νόμιζα πως ήταν ανεξέλεγκτες

απ' το συναίσθημά μου.

Γι' αυτό και δεν κατάφερα να κάνω τίποτε

καθώς τις παρακολουθούσα

το όνομά σου να υπονοούν

γι' απειροστή φορά.

Αφέθηκα.

Ας γίνω κάποτε βαρετή, μονολόγησα,

χαλάλι σου.

Και σκέφτηκα χαμογελώντας

πως επιβεβαιώνομαι όταν λέω

ότι δεν μπορείς τελικά να τα βάλεις

με τον ίδιο τον έρωτα.