Εκεί, πίσω από τις παλιές μας τις ματιές, εκεί που τα λεωφορεία δε με φέρνουν πια σε σένα, οι ουρανοί δεν ανοίγουν για να σε δω και δεν φτάνω ψηλότερα για να σε αγγίξω.
Ο χρόνος δεν περνάει για να σε συναντήσω, η ζωή δεν υφίσταται χωρίς να σε έχω πλάι μου κι εγώ
Τριγυρνώντας στους δρόμους σαν ίσκιος πλάι στα χάσματα των τοίχων ή όπως ο δρόμος χάνεται στο μήκος της πόλης.
Ελπίζω και ασφυκτιώ τις νύχτες χωρίς να υπολογίζω
Και δίχως να διστάζω
Τα δειλινά που άφησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου