Για μιαν Αλίκη | Βαγγέλης Μάγειρος

Μέσα από καθρέπτη γυάλινο,

Μέσα από κρύσταλλο χοντρό,

Βρήκα Χώρα γεμάτη θαύματα,

Έναν κόσμο μαγικό.

Καπελάδες πίνουν τσάι,

Γάτες χαμογελάνε πονηρά,

Μικρά κουνέλια τρέχουν.
Κρατούν ρολόγια,

Σκάβουν λαγούμια στα κρυφά.

Ψίθυροι καλύπτουνε τη χώρα,

Μικρά ένοχα μυστικά.

Για ένα κορίτσι κάνουν λόγο,

Που άλλοτε ψηλώνει,

Και άλλοτε πετά. 

Αλίκη τη φωνάζουν, 

Αλίκη την αποκαλούν.

Χείμαρρους από δάκρυα χύνει,

Που πνίγουν ποντικούς.

Γύρισα τη χώρα όλη,

Προσπαθώντας να τη βρω.

Πέρασα κι από την τρύπα μέσα,

Κυνηγώντας το λαγό.

Γουρούνι και πιπέρι,

Σούπα καυτερή. 

Τη Δούκισσα ρωτούσα,

Που κρύβεται η μικρή.

Μα η χώρα έμενε άδεια,

Σε κάθε μου ματιά.

Καμιά Αλίκη, 

Δε βρισκόταν πουθενά.

Τριαντάφυλλα κόκκινα,

Που ήταν κάποτε λευκά,

Δεν έκρυβαν πόθο,

Παρά ψεύτικη αγκαλιά.

Έσβησαν τα παραμύθια,

Τελείωσε το ψέμα.

Άλλη βασίλισσα φορά,

Το κόκκινο το στέμμα.