Κάποιες γυναίκες, ωραίες | Μαριλένα Κολλάρου

Υπάρχουν κοπέλες
που τις αγαπούν
για τη λυτή αστομοσιά
και τα κυρτά φρύδια.
Υπάρχουν γυναίκες με καμπύλες στην ψυχή
και μακριά καλλίγραμμα όνειρα,
σκαλισμένα σε φυλλάδες
ανδρικών συνειδήσεων,
με Times New Roman, δωδεκάρα.
Τα ονόματα τους με bold,
στοιχισμένα πότε αριστερά
πότε στο κέντρο.

Υπάρχουν γυναίκες με συνηθισμένα ονόματα
κι άλλες με σπάνια. Τις τραγουδούν,
τις κλαδεύουν
είναι μέρες της εβδομάδας
μήνες του χρόνου.

Υπάρχουν γυναίκες που αγαπήθηκαν,
κρατήθηκαν βράδυ παρά βράδυ
κι εξημερώθηκαν
δίχως να χάσουν σπιθαμή αγριάδας
και μέτριου αναστήματος.

Αγαπήθηκαν, ασυναίσθητα
ασυνείδητα
ασύνδετα
αξιοζήλευτα
απλοϊκά.
Κάτι περισσότερο από εμένα φορούσαν στις ψυχές τους,
στα νωχελικά βράδια
και στα άτσαλα ηλιοβασιλέματα ανάμεσα
στις χαράδρες των δοντιών τους.
Περισσότερο λατρεύτηκαν.

Τις ξέρω ποιες είναι,
χαζεύω τις δετές ανάσες τους
καθώς σχίζουν τους πεζόδρομους.
Κι είναι ωραίες,
αξιαγάπητες
αποπνέουν εμπιστοσύνη.

Είναι κάποιες γυναίκες, ωραίες
και καταλήγεις
ότι δίκαια αδελφάκι μου
ποτέ δεν θα αγαπηθώ.