H Mατωμένη Νύφη [Χρύσα Σπηλιώτη ] | Σοφία Μούτσου

Της Σοφίας Μούτσου.

Ενα από τ' αγαπημένα βιβλία του πατέρα μου που πρωτοέπεσε στα χέρια μου, ήμουν δεν ήμουν 5 χρονών, ήταν ο Ματωμένος Γάμος του Λόρκα, ένα βιβλίο που με εντυπωσίασε αρχικά με την έντονη μορφή στο εξώφυλλο. Ηταν η έκδοση του Ικαρου που κυκλοφόρησε το 1964 σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου και εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον Γιάννη Τσαρούχη. Πολλές φορές το έπαιρνα στα χέρια μου και το κοιτούσα μαγεμένη, διάβαζα που και που κάτι από μέσα αλλά μόνο το νανούρισμα μου άρεσε..

Αυτό γινόταν χρόνια. Η μορφή στο εξώφυλλο άρχισε να παίρνει μέσα στο παιδικό κι αργότερα εφηβικό μυαλό μου διαστάσεις παράξενες και σκεφτόμουνα συχνά τον πόνο αυτής της ανδρικής μορφής.. τι να ήταν άραγε...

Δεν ήξερα κανέναν ματωμένο γάμο στον περίγυρό μου. Ολες οι νύφες που ήξερα εγώ φορούσαν ολόασπρα και λαμπερά νυφικά, όλοι ήταν χαρούμενοι..Κι όμως στο περίεργα και πρώιμα ανήσυχο μυαλό μου ερχόταν ο Ματωμένος Γάμος συχνά και προσπαθούσα να βρω ομοιότητες με τους γάμους που γίνονταν γύρω μου. 

Ρώτησα κάποτε, γύρω στα 9 μου χρόνια, τον πατέρα μου γιατί ήταν ματωμένος αυτός ο γάμος και πήρα μια περίεργη απάντηση "δεν εξηγείται η παθιασμένη αγάπη που εμποδίζεται από την ξεροκεφαλιά των ανθρώπων" απάντηση εντελώς ακατάλληλη για ένα παιδί 9 χρονών, αλλά εγώ κράτησα τις λέξεις "παθιασμένη αγάπη" και τις έπλαθα μέσα στο μυαλό μου σαν κάτι άυλο, άπιαστο, φοβερό...κάτι σαν σεισμό που έκανε ένα βράδυ και μας πέταξε όλους από τα κρεββάτια μας.

Το καλοκαίρι του 1972, 12 χρονών πια, διάβασα ολόκληρο το βιβλίο κι έκανα μια μεγάλη κουβέντα με τους γονείς μου. Οταν τους είπα ότι εμένα μου μοιάζει με τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη κοιτάχτηκαν μεταξύ τους κι ακόμα δεν ξέρω αν συμφώνησαν ή αν νόμιζαν ότι είχαν ένα τρελλό παιδί... Κατάλαβα μετά ότι η ανδρική μορφή στο εξώφυλλο είναι ο Λεονάρντο κι άρχισα να δίνω νόημα στην "παθιασμένη αγάπη".

Από τότε άρχισα να ψάχνω το πρόσωπο της Νύφης... να βρω μια ηθοποιό να έχει το πρόσωπο αυτής της Νύφης, όπως εγώ το φανταζόμουν. Να είναι ήρεμο και απαλά όμορφο, στέρεο, με φωτεινά μάτια, με περιγεγραμένο σχήμα κάπως όπως τα πρόσωπα των Καρυατίδων.
Δεν ξέρω γιατί αλλά πίστευα ότι αυτή η Νύφη, έπρεπε να χει ένα στέρεο, όμορφο, σοβαρό πρόσωπο με φωτεινά μάτια κι ένα χαμόγελο σεμνό.
Κανένα πρόσωπο δεν έβρισκα για πολλά χρόνια να ταιριάζει με αυτό που εγώ είχα σκεφτεί για τη Νύφη.

Τυχαία,αργότερα είδα το πρόσωπο της Χρύσας Σπηλιώτη κι έμεινα εκστατική να το θαυμάζω. Είχα βρει τη Νύφη του Ματωμένου Γάμου, που σκεφτόμουν από παιδί.....

Αρκετές φορές σκέφτηκα πόση επιτυχία θα είχε αν ερμήνευε τη Νύφη στον Ματωμένο Γάμο....

Μια υπέροχη γυναίκα και σπουδαία ηθοποιός χάθηκε στις πυρκαγιές στο Μάτι !
Η είδηση του θανάτου της με γέμισε θλίψη.
Ο συμβολισμός του δικού της -τολμώ να πω - "ματωμένου γάμου" με τη φοβερή απώλεια της ίδιας και του συζύγου της στο Μάτι κυριολεκτικά με συγκλόνισε !
Είχε τόσο τραγικό τέλος αυτό το όμορφο πρόσωπο...

Δεν έχω λόγια.....


Απ' ότι διάβασα σείστηκε το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου από το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού, αφού όταν η παράσταση «Θεσμοφοριάζουσες» τελείωσε, ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος μετά την υπόκλιση των ηθοποιών και των συντελεστών είπε τα εξής: "Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους καμένους ανθρώπους είναι και μία φίλη, συνάδελφος. Μια πολύ ευαίσθητη γυναίκα. Μια ψυχούλα, η Χρύσα Σπηλιώτη. Η παράσταση είναι αφιερωμένη σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, τους συγγενείς τους".

Και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος αφιερώνει στη μνήμη της τις δύο παραστάσεις της τραγωδίας του Ευριπίδη «Ορέστης», που θα δοθούν στο αρχαίο θέατρο την ερχόμενη Παρασκευή και Σάββατο.


(Το κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από τον προσωπικό λογαριασμό της  Sofia Moutsou).