Λόγω ζωής | Έλλη Πράντζου

Φοβάμαι την αγάπη.

Κι αυτό γιατί δεν είναι η ίδια που πονά

μα η σπανιότητα με την οποία ισχύει.

Φοβάμαι τον έρωτα.

Κι αυτό γιατί δεν είναι ο ίδιος που πονά

μα η σπανιότητα με την οποία διατηρείται.

Φοβάμαι το συναίσθημα.

Κι αυτό όχι επειδή είναι το ίδιο η αιτία

μα σπάνια ελέγχεται όταν πονά.

Φοβάμαι όσα πληγώνουν.

Μα πιο πολύ φοβάμαι τον φόβο.

Κι αυτό επειδή πιο πολύ απ’ όσο φοβάμαι

μ’ αρέσει να ζω.

Γι’ αυτό αγαπάω

μα όσο πιο σπάνια γίνεται,

για να μπορώ να λέω πως το εννοώ.

Γι’ αυτό ερωτεύομαι

μα όσο πιο σπάνια γίνεται,

για να μπορώ ν’ ανταποδώσω.

Γι’ αυτό νιώθω

μα όσο πιο έντονα γίνεται,

για να μπορώ να ελέγχω τα όριά μου ξεπερνώντας τα.

Γι’ αυτό πληγώνομαι,

για να μπορώ να παλεύω τον πόνο

γνωρίζοντάς τον.

Γι’ αυτό ακόμη κι αν φοβάμαι

επιλέγω να ζω.