Έρωτας,αυτός ο εθισμός | Πράξια Αρέστη

Έχω εθιστεί σε σένα!

Σα σκληρό ναρκωτικό που δε βρίσκω πουθένα, η απουσία σου κάνει το σώμα μου να τρέμει και το στόμα μου να στεγνώνει. Θολώνει το μυαλό μου, χάνω τις μέρες και τις ώρες, δεν μπορώ με τίποτα με συγκεντρώθω κι όλο σκέφτομαι τρόπους για να σκοτωθώ προτού ο πόνος μεγαλώσει.

Ο έρωτας είναι μεθυστικός, είναι όμως και εθιστικός. Εθίζεσαι χωρίς να το καταλάβεις, χωρίς να μπορείς να το πολεμήσεις. Το αντίδοτό σου είναι στα χέρια και τα χείλη ενός μόνο ανθρώπου. Αυτού που λείπει.

Είσαι σαν ένα πουλί παγιδευμένο σ' ένα γυάλινο, μικρό κλουβί και χτυπάς από γυαλί σε γυαλί απεγνωσμένα, μέχρι πια να εξαντληθείς κι ύστερα πάλι απ' την αρχή. Ποιος θα σ' ελευθερώσει από την εξάρτηση;

Είσαι αδύναμος μπροστά στο αδύνατο.

Είσαι μικρός μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο που δεν μπορείς να διαχειρίστεις όταν το χάσεις.

Κι είναι τόσα πολλά που μου λείπουν σε σένα, που δεν ξέρω ποιο μέρος του σώματός μου να καθησυχάσω πρώτα.

Όταν ήσουν εδώ σ' αγαπούσα τόσο βαθιά, που δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ ότι θα 'πρεπε να ζω χωρίς να σε νιώθω, να σε αγγίζω, να σε ακούω. Δεν μπορούσα με τίποτα να σε χορτάσω κι ας περνούσε ο καιρός, κι ας έκανα μήνες να σε δώ. Κάθε φορά η δόση έρωτα που με πότιζες ήταν τόσο δυνατή που το μόνο που μπορούσα να πω ήταν "κι άλλο".

Και κάθε φορά που έφευγες, το μόνο πράγμα που με κρατούσε μακριά από τις κρίσεις πανικού ήταν ο θυμός. Και όταν ο θυμός έφευγε, ήθελα απλά να συνεχίσω να σ' αγαπώ από μακριά.

Ο έρωτας όταν λείπει γίνεται εμμονή.