Οξυγόνο
Ακούω τα φύλλα
Της χαμένης ύπαρξης
Να χτυπούν τα τζάμια
Τις ριπές του ανέμου
Που έπνεαν
Το οξυγόνο
Των κυττάρων σου
Που έσβηναν
Τα κεριά
Στο γραφείο σου
Που ξεκλείδωναν
Τις νύχτες
Την πόρτα σου
Για να σου δώσουν
Όσα δεν πρόλαβα
Ποτέ
Να σου ζητήσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου