Το αγόρι από την Καλλιθέα | Ιφιγένεια Σταμπουλή

Σε είδα μόνο μια φορά

και δεν με φώναξες με τ'όνομα

αλλά με κάτι πιο αντιπροσωπευτικό

για τα μάτια σου

Κι από τότε καίγομαι

να σ'ακούω να μιλάς για τα ερωτικά σου

τα κοινωνικά και τα πολιτικά σου

Και να πιστεύω πως αν σ'είχα γνωρίσει

στα παλιά

ίσως τώρα να μιλούσες έτσι και για μένα

ίσως και να'χα κατακτήσει ένα μέρος στην

καρδιά σου

Και το βράδυ όταν πιάνεις την κιθάρα

να περνούσε κι εμένα τ'όνομα μου 

στα χαρτιά σου

και να΄'χα κι εγώ το δικό μου τραγούδι

στα δικά σου

Σε είχα μόνο μια φορά 

και δεν με φώναξες με τ'όνομα 

αλλά με κάτι πιο όμορφο

κάτι δικό σου

Για δυο λεπτά

και αυτό ήταν αρκετό

για να με φέρει στο καλοκαίρι

Ήμασταν παιδιά 

και με πήρες στην Καλλιθέα σου

κι από την ταράτσα σου 

αγναντεύαμε την φωτισμένη Αθήνα

Και μου μιλούσες για τ'όνειρο

που τώρα κάνεις πραγματικότητα

και τον έρωτα

τους έρωτες που τώρα ζουν μονάχα σε δίσκους

Κι εγώ

Ήμουν ένα Σαββατόβραδο

σε μια μικρή πόλη

που έτυχε για λίγο να σταθείς

και είχα ένα όνομα

δικό σου