Κάθε ομορφιά είναι αιωνιότητα | Κατερίνα Καλαμπάκα

Γεννήθηκε σαν σήμερα η Λιλή Ζωγράφου στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1922. Υπήρξε Ελληνίδα, συγγραφέας, κριτικός και δημοσιογράφος. Ο πατέρας της έντονος φιλελεύθερος και εκδότης εφημερίδας μεταδίδοντας έτσι στην κόρη του το πάθος του για ελευθερία ψυχής, λόγου και τύπου.

Σπούδασε Φιλολογία σε Ελλάδα κι εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής κι ενώ ήταν έγκυος φυλακίστηκε για τις ιδέες της και την αντιστασιακή της δράση γεννώντας στη φυλακή την κόρη της, η οποία είναι η ποιήτρια Ρένα Χατζηδάκη. Αφού αποφυλακίστηκε ταξίδεψε πολύ, έζησε στη Γαλλία κι εργάστηκε ως δημοσιογράφος.

Εμφανίστηκε στην ελληνική λογοτεχνία το 1949 με τη νουβέλα “Αγάπη”. Μετά από αρκετά χρόνια εκδίδει ένα βιβλίο για τον Καζαντζάκη που την κάνει αρκετά γνωστή. Όλο αυτό το καιρό γράφει στο περιοδικό “Γυναίκα” πολιτικοκοινωνικά άρθρα γεμάτα ανατρεπτικότητα και εξέργεση με φόβο να εξοργίσει εξουσία και στρατό. Ενέπνεε τις γυναίκες της εποχής γράφοντας σ' αυτό το περιοδικό και τους νέους της εποχής κι αυτό ήταν κάτι που απογείωσε το ενδιαφέρον του κόσμου να την γνωρίσει μέσα από τις λέξεις της.

Έπειτα έγραψε ένα βιβλίο για την ποίηση του Ελύτη κι ενώ άφησε τον ίδιο τον ποιητή να διαβάσει τη σκέψη της και την άποψη της πάνω στο έργο του εκείνος της απαγόρευσε να το δημοσιεύσει. Εκείνη μετά λύπης της δεν έκανε πίσω γιατί είχε μάθει να υπερασπίζεται μέχρι τέλους την άποψη της ακόμη κι αν αυτή αφορούσε έναν νομπελίστα.

Αυτή η πνευματική ελευθερία, η εγρήγορση και η έντιμη μαχητικότητα είναι χαρακτηριστική της Ζωγράφου σε όλα όσα έκανε και έγραψε, ακόμη και στα «λάθη» της. Δημοσίευσε 24 βιβλία (μυθιστορήματα, νουβέλες και δοκίμια) που έχουν κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις. Έγραψε σημαντικά δοκίμια για Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Επιπλέον, το μυθιστόρημά της «Η αγάπη άργησε μια μέρα» (1994) διασκευάστηκε για την ελληνική τηλεόραση. Ο λόγος της υπήρξε αντισυμβατικός και χαρακτηρίστηκε ως η σκοτεινή θεά Εκάτη της λογοτεχνίας μας. Μπορούμε, τέλος, να πούμε πως έστρωσε το δρόμο της γυναικείας ελληνικής κριτικής κι ότι περπάτησε στην ελληνική φεμινιστική λογοτεχνία με καμάρι.

Άλλα έργα: «Βιογραφία – Άπαντα Μ. Πολυδούρη» (1961), «Και το χρυσάφι των κορμιών τους» (1961), «Οι καταραμένες» (1962), «Οι Εβραίοι κάποτε» (1966), «Ο ηλιοπότης Ελύτης» (1971), «Επάγγελμα: Πόρνη» (1978), «Η γυναίκα σου η αλήτισσα» (1984), «Νύχτωσε αγάπη μου, είναι χθες» (1990)