Ζητώντας ένα ποίημα | Μαριλένα Κολλάρου

Οι Κυριακές χρειάζονται
μαύρα εσώρουχα, σκοτεινά δωμάτια
ένα λαπτοπ σε μια γωνιά
να φωτίζει τις αισθήσεις
και την αισθησιακή λαγνεία
καθώς κατακτάμε τον κόσμο,
ή έστω το σώμα μας.
Με μικρά αγγίγματα και μεγάλες φαντασιώσεις.
Οι Κυριακές, ρομαντικές διαδρομές
στο facebook. Πάνω- κάτω
τις σελίδες,
πάνω κάτω οι ίδιοι άνθρωποι
κι ανταλλάζουμε φιλαρέσκεια.

Κρύος καφές, γιατί σε κάποια συζήτηση ξεχαστήκαμε. Σε κάποιο site,
στην απομόνωση τα χρεώνω όλα.
Κι ήθελα να πω μοναξιά,
όμως κρατήθηκα
να μην τη σαλιώνω συνεχώς αυτήν τη λέξη.
Να μην παραδέχομαι τη ζωή μου
στα πλαίσια της αντίθετης ψυχολογίας,
ή μήπως αντίστροφης;
Στα πλαίσια της ψυχολογίας.
Στα πλαίσια που κλείνομαι
τις Κυριακές.

Κι ο καφές τέλειωσε, κι ο οργασμός έγινε•
θέλω την επόμενη φορά που θα ρωτήσεις τί έγραψα σήμερα
να απαγγείλω περήφανα ένα ποίημα,
κι όχι ειρωνικά
να επιδείξω τη λίστα του Super Market.
Ήταν έξυπνο βέβαια,
μα όχι πανίσχυρο
κι απόλυτο.
Ήρθες εσύ εδώ ζητώντας ένα ποίημα.

Ποίημα κατάντησες .