Είδαμε | Διαδοχή (ή αλλιώς πως έχασα τον ύπνο μου)

Γράφει ο Νίκος Νούλας

Το πρόγραμμα της Πέμπτης έλεγε μπάσκετ με φίλους. Μια ακύρωση τελευταίας στιγμής οδήγησε σε αλλαγή σχεδίων και συγκεκριμένα στην ταινία “Διαδοχή” από το στούντιο Α24( Call me by your Name, Get Out). Στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο ο Ari Aster μας παρουσιάζει την ιστορία μιας οικογένειας μετά τον θάνατο της μητέρας της πρωταγωνίστριας την οποία υποδύεται η Toni Collette. Αυτήν πλαισιώνουν ο Gabriel Byrne ως ο σύζυγός της, η Milly Shapiro και ο Alex Wolff ως η κόρη και ο γιός της αντίστοιχα. Ο θάνατος της γιαγιάς σε συνδυασμό με ένα γεγονός κοντά στη μέση της ταινίας θα αποτελέσουν το έναυσμα για μια σειρά τρομερών και τρομακτικών γεγονότων που θα ταράξουν συθέμελα την οικογένεια(και εμάς).





Όπως υπονοείται και από τον τίτλο του άρθρου, η Διαδοχή είναι μία ταινία τρόμου και όπως υπονοείται από την παρένθεση, πολύ πετυχημένη. Αν και άπειρος, ο Aster τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά δημιουργεί μια ατμόσφαιρα από τα πρώτα πλάνα κιόλας. Χωρίς άχρηστα jumpscares, αξιοποιεί τον φωτισμό και τον ήχο ώστε να “μεταφέρει” τους θεατές στον κόσμο της ταινίας. Και κρίνοντας από το τι επικρατούσε στην αίθουσα(και τις αντιδράσεις του ατόμου με το οποίο πήγα) μάλλον το κατάφερε.





Μπαίνοντας στην αίθουσα ήξερα και περίμενα να δω μια ταινία τρόμου για γερά νεύρα. Παρόλα αυτά, το πρώτο μισό της ταινίας είναι κατά βάση drama με στοιχεία horror.. Η ταινία όμως επωφελείται από αυτό καθότι σε αυτό το πρώτο μισό ο Aster φροντίζει να αναπτύξει τους 4 βασικούς χαρακτήρες ώστε να υπάρχει ο απαραίτητος συναισθηματικός δεσμός μεταξύ θεατή και χαρακτήρα. Όταν λοιπόν το εν λόγω δεύτερο μισό καταφθάνει, φέρνει μαζί του μία ώρα αγωνίας, έντασης και τρόμου. Την ίδια στιγμή, η Toni Collette αποδεικνύει όπως και στην Έκτη Αίσθηση ότι είναι άριστη στις ταινίες τρόμου. Εξίσου φοβερός είναι και ο Alex Wolff στις ερμηνευτικές ικανότητες του οποίου η ταινία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό.





Μια έκφραση της αγγλικής γλώσσας που περιγράφει απόλυτα το τι ένιωσα σε αυτή την ταινία είναι η ακόλουθη: “it got under my skin”. Με εξαίρεση το φινάλε στο οποίο ο Aster υπεραναλύει την μυθολογία της ταινίας τα πάντα έγιναν σωστά. Πολύ καλή, όπως προαναφέρθηκε, ατμόσφαιρα, πρωτότυπο σενάριο και εξαιρετικές ερμηνείες από όλους αποτελούν τα συστατικά της πετυχημένης συνταγής που ακούει στο όνομα Διαδοχή. Ένα δυνατό δράμα και μια ακόμη πιο δυνατή ταινία τρόμου.