Θαμπό | Λυσίμαχος Τίγκας

Η θλίψη που έπεφτε

Κάτω από τα πέταλα

Νεκρών παπαρουνών

Έβρεχε τα χέρια μου

Έβαφε κόκκινα

Τα δάκρυα των άστρων

Που κοιτούσα θυμωμένος

Επειδή πάλι με προσπέρασαν

Έλκονταν βαρυτικά

Μόλις σε ακούμπησα

Συγκέντρωναν το χρώμα τους

Να λάμψουν πάνω σου

Όλο το θαμπό κίτρινο

Που έβαφε τις μέρες μου