Σημεία των ψυχών | Ελλάδα Κράλλη

Με θαλάσσια ορμή τιθασεύω τον εαυτό μου. Πόσο πικρά είναι τα λόγια του χτες; Ίσως αμάρτησα για σκέψεις μου άσχημες. Γιατί όμως η καρδιά μου ταράζεται; Χείμαρροι κυλούν και λυτρώνουν τις έντονες στιγμές. Χτυπήματα ένα σωρό μέσα από βουβές κραυγές. Λάθη που ίσως στα μάτια πολλών είναι ανθρώπινα, αλλά σε άλλων δείχνουν ανόητα. Είναι ακατανόητο ένα στιγμιαίο χαμόγελο. Κανείς δεν γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από μια απώλεια. Απωθημένα μετέωρα γυρεύουν να αγκιστρωθούν στις ψυχές. Ξεσπάσματα καθημερινά σε λανθασμένους χρόνους. Η ψυχολογία κουκουλώνεται με τα βάσανα των ημερών. Πενιχρά αισθήματα που ταπεινώνουν τον εαυτό. Η νύχτα απλώνεται με τα αστέρια της ως γέφυρα των ονείρων. Πώς λοιπόν τα όνειρα κατορθώνονται όταν τρέμει το πνεύμα τους σκιερούς δαίμονες; Η μέρα όμως θα λάμψει ξανά και ξανά μέσα στου χωροχρόνου τα στενά. Θα πλάσει ήρεμες θάλασσες και καθάριους ουρανούς.

"Τα θηρία αντιμετωπίζονται μόνο με καθαρή συνείδηση".

Έτσι μου ψιθύρισε ένα βράδυ η ψυχή μου και την επόμενη μέρα όλα μέσα μου ήταν διαφορετικά.