Το δικό μου τραγούδι | One - U2

Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά.

Η Pont Des Arts από την Pont Neuf -
Φωτ. : Αιμιλία Ιωαννίδου

Αυτό το τραγούδι έχει μεγάλη ιστορία. Το έχω ακούσει άπειρες φορές. Το έχω συναντήσει σε ταινίες, σε βιβλία, σε στιγμές μεγαλειώδεις σε συναυλίες των U2. ΄Ηθελα πάντα να γράψω γι΄αυτό, μου έλειπε όμως το γιατί. Δεν ήθελα γιατί έτσι. Κι ο λόγος βρέθηκε. Και τώρα γράφω. Αλλά δε θα σας τον αποκαλύψω πριν το τέλος.


Οι στίχοι μπορεί να σας φανούν ερωτικοί. Μπορεί ως σήμερα να μην ήθελα να σας βγάλω απ΄την πλάνη σας. Μπορείτε να το θεωρήσετε και ως τέτοιο, δηλαδή ερωτικό. Που έχει πολλούς λόγους να είναι. Αλλά η πραγματικότητα πίσω απ΄αυτό, η ιστορία είναι άλλη.


Στο Βερολίνο (νάτη πάλι μπροστά μου αυτή η πόλη μαγική) γράφτηκε. Το συγκρότημα είχε πάει εκεί και ηχογραφούσε το δίσκο που το περιέχει. To άλμπουμ Achtung, baby. Προσοχή, μωρό.


Προσοχή, ναι. Γιατί το συγκρότημα περνούσε υπαρξιακές δυσκολίες και ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης. ΄Ηταν πολλά τα χρόνια κι όλοι αισθάνονταν ότι δεν επικοινωνούσαν μουσικά πια όπως πριν, ότι τους έλειπε ο νέος ήχος, μια καινούργια ταυτότητα που να τους ενώνει.


Οι πρώτοι στίχοι λοιπόν έχουν μέσα όλο το παράπονο, την αδυναμία επικοινωνίας μεταξύ τους, αλλά και το νοιάξιμο. Και το σημάδι πως νοιάζονται και πως τους πρέπει να είναι μαζί ήρθε όταν ο ντράμερ Larry Muller Jr., Δυτικό Βερολίνο είπαμε, 1991, μπήκε στο κοντρόλ ρουμ κι άκουσε τα πρώτα ακόρντα στην κιθάρα στην εισαγωγή. Και είπε : "Αυτό είναι. Αυτό είναι κάτι ιδιαίτερο".


Αυτό ήταν όντως. Ο καινούργιος ήχος, το καινούργιο στίγμα είχε βρεθεί.... Στα πρώτα είκοσι λεπτά, περιγράφει ο Edge, τους είχε συνεπάρει όλους το κομμάτι... Κι όλη η μελαγχολία και η αμφιβολία εξαφανίστηκε, εκεί, στο ίδιο στούντιο που ο David Bowie είχε ηχογραφήσει μεγάλο μέρος του Berlin Trilogy. Παντού τα πάντα.


Ο Μπόνο έλεγε γι΄αυτό, ότι πάντα απογοητευόταν όταν ο κόσμος δεν έπιανε το στίχο "We get to carry each other" και αντ΄αυτού το λανθασμένο "we got to carry each other". Κουβαλούσαν ο ένας τον άλλον, από θέση, όχι από υποχρέωση. "Δεν ήταν η παλιά χίπικη αντίληψη του "ας ζήσουμε όλοι μαζί". ΄Ηταν πολύ πιο πανκ ρόκ αντίληψη."


Το τραγούδι μιλάει ακόμα για τους gay και το κουράγιο τους να αποκαλύπτονται κι ας ήξεραν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν ή θα αντιμετωπίσουν με τις οικογένειες τους. Ο Μπόνο μιλάει για ένα αγόρι συγκεκριμένα που αποκαλύπτεται κι αντιμετωπίζει την απόρριψη του οικογενειακού περιβάλλοντος ,"κάτι απόλυτα αντι-χριστιανικό".


Αυτό είναι εν ολίγοις το θέμα και η ουσία αυτού του θεϊκού τραγουδιού που έμεινε στην Ιστορία. Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω γι΄αυτό είναι δεμένος με την εκτέλεση που θα βρείτε εδώ. Τη βραδιά της μνήμης των θυμάτων απ΄την τρομοκρατική ενέργεια στο Παρίσι. Τη συναυλία, λίγες μέρες μετά, στο Bercy, 7 Δεκεμβρίου 2015. Κι η αφορμή είναι ένας άνθρωπος που το έζησε αυτό και το θυμάται και το έχει ζυμωμένο στο πετσί του, όπως και τόσοι άλλοι ΄Ελληνες ή Γάλλοι ή Πορτογάλοι, που ζουν στην Γαλλία ή στο Παρίσι. Και δε φεύγουν παρόλα αυτά. Αντίθετα, ζουν και χαίρονται τη μαγική αυτή πόλη όπως πάντα.


Κι έχουν αποφασίσει πως ο φασισμός και η τρομοκρατία δεν θα περάσει.


Κυρίες και κύριοι, το κείμενο αυτό αφιερώνεται σε μια άξια, χαρούμενη, πολυτάλαντη, ώριμη ποδηλάτισσα, μόνιμη κάτοικο Παρισιού. Την Αιμιλία Ιωαννίδου.

(λεπτομέρεια : Το Bataclan συνέβη Παρασκευή και 13).

"One"


Is it getting better
Or do you feel the same
Will it make it easier on you now
You got someone to blame
You say...

One love
One life
When it's one need
In the night
One love
We get to share it
Leaves you baby if you
Don't care for it

Did I disappoint you
Or leave a bad taste in your mouth
You act like you never had love
And you want me to go without
Well it's...

Too late
Tonight
To drag the past out into the light
We're one, but we're not the same
We get to
Carry each other
Carry each other
One...

Have you come here for forgiveness
Have you come to raise the dead
Have you come here to play Jesus
To the lepers in your head

Did I ask too much
More than a lot
You gave me nothing
Now it's all I got
We're one
But we're not the same
Well we
Hurt each other
Then we do it again
You say
Love is a temple
Love a higher law
Love is a temple
Love the higher law
You ask me to enter
But then you make me crawl
And I can't be holding on
To what you got
When all you got is hurt

One love
One blood
One life
You got to do what you should
One life
With each other
Sisters
Brothers
One life
But we're not the same
We get to
Carry each other
Carry each other

One...life

One