Λώρα Πάλμερ | Γεωργία Τρούλη

Στην κορυφή δύο δίδυμων κορυφών

Στην κόψη του δρόμου

Η Λώρα πάλμερ ποτέ δεν διάβασε

Το ημερολόγιό της

Ούτε καν το έγραψε

Ηταν τόσο απασχολημένη

Να φτιάχνει μια καλύβα

Από ξύλο συμήδας στο δάσος

Και να την στολίζει με φαναράκια εύθραυστα

Από άγρια τριαντάφυλλα

Κολασμένη να βάζει έναν δίσκο στο πικ απ

Για να ακούγεται το γύρισμα της βελόνας

Στην ίδια εμμονή

Στο ίδιο όνειρο εφιάλτη

Πλαίσιο πλαισιωμένο από πλαίσιο

Μέσα σε πλαίσιο

Όλο σε πολυκαιρισμένη μπρονζέ κορνίζα

Στο προσκεφάλι της εφηβικής τραπεζαρίας

Όλο διάτρηση

Εικόνα μέσα στην ίδια εικόνα

Και στο σημείο φυγής μια ελάχιστη πόρτα

Αρχίζει το όνειρο

Ο Μπομπ καλά κρυμμένος

Πίσω από την συρταριέρα

Ο καλύτερος εραστής μιας άλλης υπόσχεσης

Συνένοχος

Αντανάκλαση

Ασελγής

Και τέρας

Καταφύγιο το μόνο

Ένα ελάφι ακούγεται στην σιωπή

Των φυλλωμάτων

Κάπου θα υπονοείται η λίμνη

Ω, ναι πρέπει κάπου να στάζει υγρασία

Κανένα αρχέτυπο ποτέ δεν ξεχνιέται

Είναι πάντα ο φόβος

Η αμαρτία

Η αγκαλιά και το σχήμα

Το αρχέτυπο του κάθε κόσμου

Το κάθε εναρκτήριο λάκτισμα

Για να χτίζεις

Με φύλλα σημύδας την ψευδάισθηση

 Έλα

Φωτιά περπατάω μαζί σου

Και φλέγομαι

Συνεχίζει να στολίζει με άγρια τριαντάφυλλα

Την ασφάλεια

Η βελόνα στον  δίσκο προκαλεί

Διατρήσεις που λέγονται

Απαγορεύσεις

Αιμομικτικές και θρασύτατες

Φωτιά Περπατάω μαζί σου

Και με πονάει το δέρμα μου

Όταν δέχομαι το ίδιο κύτταρο να επαναλαμβάνει την διαστροφή

Εκεί μεγαλώνουν τα άγρια τριανταφυλλα

Θα σε βρω

Εαυτέ αναποδογυρισμένε

Αφού ξεκοιλιάσω τον εαυτό μου σε δύο

Εκεί ομορφιά θα σε κάνω να γονατίσεις

Γυμνή στα γόνατα μου στο ύψος

Θα ραγίσουν οι μνήμες

Από το βάθος της αποκάλυψης

Όλη η ομορφιά επιτάσσει ένας τραγουδοποιός

Να πεθάνει

Αν διαμελιστεί στην άφιξη

Και στην άνευ όρων παράδοση του κορμιού

Γεμάτη ροδοπέταλα η μνήμη η λίμνη

Το όνομα σου δεν είναι elisa, Λώρα

Είσαι το μικρό κοριτσάκι

Στην κορυφή μιας τούφας μαλλιών

Ενός τέρατος που έχει δίδυμο κίνδυνο

Τον εαυτό του

Φωτιά περπάτάω μαζί σου

Έτσι όπως ο ανεμιστήρας οροφής

Γυρνά μοιάζει με έλικα με ζωγραφισμένο

Ελικόπτερο στο ταβάνι

Κάνει κύκλους γύρω από εσένα

Δώσε μου το πρασινόχρωμο δαχτυλίδι

Έχει το χρωμα λίμνης που πρέπει

Να επινοηθεί

Ομορφιάς που πρέπει να πεθάνει

Όλε ς οι ιστορίες ενώνονται με μια

Κόκκινη κλωστή

Που στάζει αίμα

Η βερνίκι χρώμα κόκκινο

Η φλέβα από πάθος άντρα

Στην γωνία του λαιμού

Κι εδώ ξεκινά η αφήγηση

Πλαίσιο μέσα σε πλαίσιο

Και γύρω κορνίζα μπρονζέ

Πολυκαιρισμένη

Λευκή υπέροχη

Το πρωί αγκάλιαζα τα χέρια

Με δαγκωματιές στα ακροδάχτιλα

Θέλοντας να ξυπνήσω

Τον ήλιο

Που κρύβουν

Πριν εισχωρήσουν

Στο βαθύ μετρημένο

Κενό

Των ποδιών μου