Γράφω | Χριστόφορος Τριάντης

Γι’ αυτή τη μέρα κι αυτή τη νύχτα

γράφω.

Τη μέρα που αγκαλιασμένοι

θα μείνουμε στην πρωινή δροσιά

(για μια στιγμή)

και τη νύχτα που θα δούμε

τα ίδια όνειρα.

Τη μέρα που θα διαβάσουμε  

ένα ποίημα του Μπόρχες

και τη νύχτα που θα ζωγραφίσουμε

ένα αστέρι.

Τη μέρα που δεν θα ‘χει

ώρες

και τη νύχτα που δεν θα ‘χει

τέλος.

Τη μέρα που θα ‘μαστε

μια σκιά στον δρόμο

του μεσημεριού

και τη νύχτα που

θα μοιραζόμαστε τον ύπνο

σ’ ένα κρεβάτι απ’ αγράμπελη.

Τη μέρα που το δειλινό

θα χρωματίζει μνήμες και χωράφια

και τη νύχτα που τα χέρια μας

θα αγγίζουν

τα βαθιά μεσάνυχτα.

Τη μέρα που θα ‘ναι ένα ταξίδι

μες στη νύχτα

μια κόκκινη μουσική

στις άκρες του χρόνου.

Painting: Mark Rothko