Λευτεριά | Σταμάτης Παρασκευάς

Η λευτεριά καθομοίωσι του έρωτα,
κατεικόνα του θανάτου,
κατακάτοπτρον παραμορφωτικό της εξουσίας.
Η λευτεριά είναι μια αλλοτρίωση αυτού που δεν ήθελες πια να είσαι.
Να πηγαίνεις εκεί που αγαπάς. Κι αυτό σημαίνει
πολλές φορές κι επιστροφή. Κι αυτό σημαίνει
μοναξιά και χωρίς άλλον πάντα να σε περιμένει.
Λευτεριά είναι η στιγμή που εκσπερματώνεις και σκέφτεσαι
μες στην ηδονή το ρίγος του θανάτου,
σαν που στο θάνατο εμπρός κάποιοι ήρωες σκεφτήκανε να κάνουν έρωτα κάλλιο.
Η πτέρυγα χιλιάδων ηρώων και τόσων ερώτων κι αστείρευτων νεκρών
καταλήγουν,
εκπίπτουν
σε έναν ήρωα, έναν έρωτα κι έναν νεκρό. Πολλές φορές το ίδιο και αυτό πρόσωπο.
Στο όνομα της λευτεράς, που είναι η λύση στου Ζήνωνος -ο έρωτας, ο θάνατος- το αίνιγμα.
Ποτέ λεύτεροι, ποτέ ερωτευμένοι, ποτέ νεκροί,
έτσι που πάντα λεύτεροι, ερωτευμένοι πάντα και νεκροί
για λίγη λευτεριά, λόγιο έρωτα και θάνατο
λίγο.

ΥΓ: Κάποια στιγμή σε συνάντησα. Είχα να σου πω κάτι συγκλονιστικό. Αλλά αυτό το προσωπικό μυστικό ήταν που μάς διαχώριζε πλέον. Φάγαμε, ήπιαμε, μιλήσαμε, κάθε στιγμή ήμουν έτοιμος να σου προλογίσω και να περάσω στο ζουμί, αλλά μπα... Έφυγα με ένα αγχωτικό χαμόγελο, που δεν κατάλαβες. Δε σου είπα τίποτε, μα στα είπα όλα. Όλα απ' αυτά που μάς ένωναν, εκτός από το μυστικό.