Ενηληκίωση | Μαρία Μπελεγρίνη

Η ξεγνοιασιά της παιδικής μας ηλικίας
χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου.
Στους δρόμους αυτούς αντηχούν τα παιδικά μας γέλια .
Το κλάμα μας , όταν το έδαφος μάτωνε τα γόνατα μας στο κυνήγι .
Τώρα μεγαλώσαμε μωρέ .
Δεν κλαίμε .
Δεν γελάμε.
Τις πληγές μας δεν τις κλείνει ένας επίδεσμος.
Τις αφήνουμε ανοιχτές και προχωράμε .
Λέμε δεν μπορεί ,θα κλείσουν .
Μα εκείνες παραμονεύουν .
Πολεμάμε με αυτές , μια μάχη .
Δεν μιλάμε.
Συμβιβαστήκαμε.
Στρατιωτάκια-ακούνητα- αμίλητα -αγέλαστα γίναμε .
Το θυμάσαι αυτό το παιχνίδι ;
Μάλλον είχε τον σκοπό του .