Φεγγαράκι μου λαμπρό
χαθήκαμε
πολλά τα βράδια που δεν φάνηκες
ακόμη σ' ενθυμούμαι
έτσι που ισχνό ανέτελλες
στης μάνας μου την αοιδό χροιά
εξάπλωνες ηδέως
το χαρίεν λίκνισμά σου
σ' όλες τις ανήσυχες γωνιές
της γλαρωμένης ακοής μου
σκέπαζες με θαλπερά ονείρατα
τον λεπτοκαμωμένο ύπνο μου
κι ακοίμητο απαρασάλευτο επαγρυπνούσες
στης αναπνοής μου το αρμονικό στερέωμα
ναι ναι,
και στο σχολείο πήγα
και γράμματα έμαθα
έμαθα
να κλαίω ολογράφως να ρωτώ
σε ρωτώ
πού έδυ σου το θάμβος
και μείναν ανανούριστες
στα βρόχια της βροχής πιασμένες
οι ενήλικες νυχτιές μου
οι μόνες οι ατέρμονες.
Από την ποιητική συλλογή "Ιαματικές πληγές" εκδόσεις Σκαθάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου