Εσπερινός περίπατος στις Υάδες | Ανδρέας Κολλιαράκης

Να προσαρμόζεσαι στις ανάγκες των άλλων
Έτσι λένε
Ο εγωκεντρισμός μας αναλώνεται στο ότι γεννηθήκαμε άνθρωποι
Μα δεν υπάρχει εγώ
Όλη η ανθρώπινη ιστορία μια γρατζουνιά στη ροή της εξέλιξης
Τα αστέρια είναι ό,τι πιό αρχαίο κατάφερα να αντιληφθώ
Μετράω πρόβες θανάτου σε μορφή κρίσεων πανικού
Εικονική ασφυξία και απώλεια συνείδησης
Το συνήθησα πιά
Πώς ζούνε μου λες;
Οι γάτες κοιμούνται στην κοιλιά μου
Είχα πέσει σε λήθαργο για ώρες
Ονειρεύτηκα το Βερολίνο όπως το έζησα
Ονειρεύτηκα δυο πέλματα γυναικεία
Ονειρεύτηκα πως δεν ήμουν πιά μόνος μου
Είχα ξεχάσει αυτό συναίσθημα
Ξύπνησα ίδιος
Και τον ίδιο χωροχρόνο πιθανά
Θέλω να σφίξεις τον λαιμό μου μέχρι να νοιώσω τους παλμούς μου να αλλάζουνε
Να νοιώσω γενικά
Κουράστηκα να περιμένω το τώρα
Η ευτυχία μικρές πολύτιμες στιγμές
Κάπως θα αλλάξουμε τον κόσμο τελικά