Ένα λουλούδι στο παράθυρο | Aνδρέας Κολλιάρακης

Τέτοιο μήνα πέρσι, μπήκαμε στο νοσοκομείο
Λίγο μετά, την άνοιξη, ταξίδεψα πρώτη φορά μακριά
Πέταξα πρώτη φορά
Όταν γυρίσω ξέρω τι έρχεται έλεγα
Και ήρθε
Άγριες μέρες που ρίζωσαν μέσα μου
Κι άλλες μετά το καλοκαίρι
Δεν σε είδα ξανά μέσα στο σπίτι σου
Και δεν βλέπω πια το πρόσωπο μου στον καθρέφτη
Έσπασαν
Και καθρέφτης και πρόσωπο
Βουτιά στη θάλασσα που επιμένει
Χωρίς θεό να με κρίνει
Χωρίς πατρίδα να με ποδοπατά
Επιστρέφω πάλι στη σάρκα μου
Πιό γυμνός και πιό μόνος
Πιό κυνικός ίσως
Σκεπάζομαι με τις κουβέρτες σου
Κάθομαι εκεί που καθόσουν
Κι ελπίζω
Γιατί ζωή χωρίς ελπίδα δεν υπάρχει
Και αγωνίζομαι κάθε μέρα να μένω άνθρωπος