Ολημερίς
ξηλώνουν και ράβουν
τη ζωή από τα χέρια τους .
Τραβούν τις κλωστές ,
αποσυνδέουν τον κόσμο
κι ενώ ξεψυχούν
με το αριστερό χέρι ,
το δεξί
σπασμωδικά επιχειρεί
να υφάνει μια ακόμη ανάσα .
Γιατί πάντοτε αγαπάς
εκείνο που χάνεις
τον σύντροφο , τη ρουτίνα
τον άθλιο κόσμο
ακόμα και τον εαυτό σου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου