Να δει τη ζωή της κατάματα μέσα από ένα βιογραφικό καινούργιο της, δεν το περίμενε. ΄Ολα τα βήματα, το παρελθόν, σε στήλες, ημερομηνίες, υπηρεσίες, θέσεις, μια θητεία διατεταγμένη, μια πορεία αναγκαστική, μακριά απ΄την εξέλιξη.
Κοιτούσε το στεγνό χαρτί και τόνιωθε να της μιλάει. Εκεί μέσα οι αγωνίες για την καθυστερημένη άφιξη, τα καινούργια ξεκινήματα κάθε φορά που η κατάσταση μύριζε τέλμα, τα μεσημεριανά ουζάκια και αυτοσχέδια γλέντια, οι θάνατοι, οι γεννήσεις, τα βαφτίσια. Η μέρα που κράτησε την πλάκα του πατέρα της στο φως και είδε πεντακάθαρα τη σκιά στον πνεύμονα, η πρώτη φορά του γιού της που κρύφτηκε απ΄την ντροπή του κάτω απ΄το σιδερένιο γραφείο της, η πρώτη μπάλα απεσταλμένη στην κατασκήνωση να το βρει, το τρεχαλητό απ΄τη δουλειά στο σχολικό και στο σταθμό, το πρώτο ταξίδι κατευθείαν προς το αεροδρόμιο υπό χιονοθύελλα, ο εορτασμός της Αργεντινής Δημοκρατίας με φανφάρες λίγο πριν την καλοκαιρινή άδεια...
Το Υπουργείο να τρέμει απ΄τους σεισμούς, η νυχτερινή βάρδια, το 4ωρο στο τετραψήφιο με τους πολίτες να κλαίνε στα τηλέφωνα κι εκείνη ανίσχυρη να καταγράφει. Το κανονάκι του πυροσβεστικού στην επίδειξη της ρίψης αφρού, οι πίτες, οι έξοδοι με τους συναδέλφους... Οι αλλαγές Υπουργών, διευθυντών, τα κλάματα τα βουβά στα κλειδωμένα γραφεία όταν έφυγε ο αγαπημένος της προϊστάμενος. Οι "Δημόσιοι Υπάλληλοι" του Καρυωτάκη κολλημένοι στον τοίχο του γραφείου, όπου πήγαινε.
Τελείωσε την καταγραφή και πάτησε Αποθήκευση. Τώρα ήταν ένα πλήρες Αρχείο.
΄Ενα βιβλίο για μια ζωή γεμάτη τρέξιμο, άγχος, αποδείξεις της αξίας, γραμμάτια αδιάβαστων βιβλίων και χαμένων στιγμών ουσίας. Αυτή είναι η σύνοψη για 34 χρόνια. Μια φίλη μονάχα στα υπηρεσιακά χρονικά και η ζωή που δεν έζησε.
Μια δεύτερη κρυφή. Αγέννητη. Που την περίμενε υπομονετικά και κρυβόταν και γελούσε γιατί ήξερε ότι θα έρθει η ώρα της. Και ήρθε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου