Μετωπική σύγκρουση | Έλλη Πράντζου

Μετά τη μετωπική μας σύγκρουση
έγινε η Παρασκευή η αγαπημένη μου νύχτα
μα ταυτόχρονα πίστεψα στην “ατυχία”
ενός σημαδεμένου “Παρασκευή και 13”
Παρ' όλα αυτά -να σου πω κάτι;
Δε μοιάζω μ' εκείνους που αποφεύγουν τις αναμνήσεις
γιατί πονάνε που δεν είναι πια εδώ
Είμαι από εκείνους που εκστασιάζονται
επειδή κάποτε τα έζησαν “όλα”.
Ξέρεις τι είναι να σου καίει το “σε θέλω” τη γλώσσα
και να μη σου φτάνει ούτε αυτό;
Αφού στα μάτια σου μπροστά ολόκληρη καιγόμουν
τι να μου έκαναν οι λέξεις μάτια μου;
Μετά τη μετωπική μας σύγκρουση
Λάτρεψα όσα δεν μπόρεσα να μάθω
Ερωτεύτηκα όσα δεν κατάφερα ν' αγγίξω
κατάλαβα όσα δεν μπόρεσα να εξηγήσω
κι έγινε ένα κορμί λαχτάρα και κατάκτηση
την ίδια στιγμή
Ένα κορμί.
Το δικό σου.
Μετά τη μετωπική μας σύγκρουση
πίστεψα σε ένα ποτέ πιο δυνατό από κάθε πάντα
Σε ένα χώρια πιο δυνατό από κάθε μαζί
Μετά τη μετωπική μας σύγκρουση
πίστεψα στο ατέρμονο του ανολοκλήρωτου
που θέλησε να ολοκληρωθεί
περισσότερο απ' όσο θα μπορούσε ν' αντέξει.