Σελιδοδείκτης | Οκτασέλιδο του Μπιλιέτου | Δυο μαργαριτάρια από Χ | Χέμινγουέι και Χρονάς

Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά.

Γ

Στην πρώτη μου επίσκεψη στα γενέθλια της Bibliotheque στα Εξάρχεια, στην έξοδο του 17, έμεινα έκπληκτη από τους θησαυρούς που έκρυβε το βιβλιοπωλείο. ΄Ηξερα την ιστοσελίδα, αλλά πήγα με ανοικτή καρδιά προκειμένου να ανακαλύψω όσα μου φύλαγε αυτός ο όμορφος, φιλόξενος και εξαιρετικά βιβλιόφιλος χώρος.



Η οργάνωση των βιβλίων σε κατηγορίες είναι δομημένη με βάση τα είδη ή τις εποχές. Πολλά και αξιόλογα βιβλία, σε διάφορες τιμές, μεταχειρισμένα σε ευκαιρία, παλιά κλασικά κομμάτια που υπάρχουν σε μια ουσιώδη βιβλιοθήκη, καθώς και καινούργια βιβλία, Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών. Συγγραφικά έργα και ποίηση.



Μέσα σ΄αυτά, σε μια ευκρινή θέση, με βρήκαν δυο δημιουργήματα των υπέροχων εκδόσεων Οκτάστηλο του Μπιλιέτου. Τα τεύχη αυτά, έχουν ως φαίνεται, βία δύο ή τρία έργα, με σελίδες άκοπες, μικρό μέγεθος και αισθητική κλασσικού βιβλίου.



Θα ασχοληθώ σήμερα με αυτό του ΄Ερνεστ Χέμινγουέι καθώς και με την έκδοση του Γιώργου Χρονά, για τον Πιερ Πάολο Παζολίνι.



Στο τεύχος 84/2016, βρίσκουμε τρία διηγήματα του ΄Ερνεστ Χέμινγουέι, εν πολλοίς άγνωστα : "Στην Προκυμαία της Σμύρνης", σχεδόν μπονζάι, αλλά συγκλονιστική δημοσιογραφική ματιά, "Μια Πολύ Σύντομη Ιστορία", ένα μικροδιήγημα με άρωμα Αποχαιρετισμού στα ΄Οπλα και η "Γάτα στη Βροχή", μια ταινία μικρού μήκους ζωής, όπου η αυθεντία του μας αποκαλύπτεται αύτανδρη.



Το δεύτερο κόσμημα που αλίευσα είναι ένα πόνημα του Γιώργου Χρονά, τιτλοφορείται Μια Στιγμή, Πιερ Πάολο Παζολίνι (τεύχος 41/2004). Αφορά την ποιητική πλευρά του μεγάλου σκηνοθέτη, που ίσως πολλοί αγνοούμε και η οποία αναδεικνύεται εξαιρετικά αξιόλογη.



Μετά από ένα εισαγωγικό σημείωμα, ο εξαίρετος Γιώργος Χρονάς, παραθέτει τέσσερα ποιήματα από τις επιστολές του φίλου Ντακρέτα (Δημήτρης Παπαδάκης) που ξεδιπλώνουν την ευαίσθητη προσωπικότητα του σκηνοθέτη, καθώς και την πολιτική του σκέψη : 21 Ιουνίου 1962, Πράξη λαγνείας, Παρασύρω και τον θάνατο και Ποιμενικό του Νάρκισσου.

Η συγκίνηση παρούσα ξανά εδώ, και στα δυο αυτά μικρά κομψοτεχνήματα. Γεγονός που αποδεικνύει ότι η καλή λογοτεχνία, η υψηλή ποίηση, σε βρίσκει όπως και νάχει. Ακόμα και στις πιο απρόσμενες μεριές, στις πιο άγνωστες πτυχές συγγραφέων ή φωτισμένων ανθρώπων του καιρού μας, η Τέχνη όταν δεν "ιδεαλίζει", όπως λέει κι ο Γιάννης Λειβαδάς, είναι παρούσα. ΄Οπως ποτέ άλλοτε.


Αναζητήστε τα στη Στέγη Bibliotheque.