Η απώλεια κάνει τα Διάφανα Κρίνα να ανθίζουν ακόμα...

Γράφει η Κάλλια Βαβουλιώτη

Φωτογραφίες : Βαγγέλης Φραντζής

Περίπου ενάμιση χρόνο από την απώλεια του ποιητή- ερμηνευτή της εφηβείας μας Θάνου Ανεστόπουλου, βρεθήκαμε το Σάββατο στο Fuzz Music Live Club για να παρακολουθήσουμε τα εναπομείναντα και ακόμα ανθισμένα Διάφανα Κρίνα σε μία βραδιά γεμάτη συγκίνηση , γλυκόπικρη νοσταλγία και χαρά που νιώθουμε ότι πηγάζει από το δάκρυ, όπως και η ζωή από τον θάνατο.

Σε μία βραδιά που το καλό ροκ είχε την τιμητική του, ο ταλαντούχος Βαγγέλης Μαρκαντώνης, επιθυμώντας να μας ζεστάνει για αυτό που θα ακολουθούσε , έδωσε το «εναρκτήριο σάλπισμα» με ένα αφιέρωμα στον νομπελίστα πλέον Bob Dylan .

Όταν εμφανίστηκαν τα Κρίνα, ο χρόνος σταμάτησε. Μας εισήγαγαν στον κόσμο τους με το ορχηστρικό κομμάτι «Παράξενα νέα από κάποιο άλλο άστρο» το οποίο διέγειρε από την πρώτη στιγμή τα συναισθήματα του κοινού.

 Πόσο μάλλον ενός κοινού που είναι φανατικό με την ίδια την μπάντα τόσο μουσικά όσο και ποιητικά, που δεν βρέθηκε στον χώρο απλώς για να διασκεδάσει ,αλλά που συμμετείχε ψυχή τε και σώματι στη μυσταγωγία της βραδιάς. Ένα κοινό που ξέρει όλους τους στίχους, που κλείνει τα μάτια όταν η στιγμή το επιτάσσει και που άλλοτε βουρκώνει όταν το συναίσθημα των στίχων και της μουσικής γίνεται μαχαιριά στην καρδιά .

Tα κρίνα μας μίλησαν για τις «μνήμες του νερού» και για την απώλεια που μέσω της αποδοχής μας γίνεται συνήθεια, για τα χρόνια μας που ναυαγούν στις ξέρες – ανθρώπων σταθμών για την αγάπη που -εντελώς Μπουκοφσκικά- είναι ένας σκύλος από την Κόλαση. Παρασυρθήκαμε. Κλείσαμε και εμείς τα μάτια. Η καρδιά μας δεν άντεξε τη συγκίνηση. Είχαμε όμως και περιέργεια για το τι θ’ακολουθήσει, ακούγοντας κομμάτια όπως το «Ντύλαν Τόμας» εμπνευσμένο από τον ποιητή καθώς και το «Μανιφέστο» - με πολιτικό στίχο – όλα πνευματικός καρπός της νέας εποχής των Διάφανων Κρίνων μετά την απώλεια του Θάνου  Ανεστόπουλου. Η εμφάνιση της μπάντας ολοκληρώθηκε με τον «ύμνο» της πιο εσωστρεφούς μας νιότης και της πρώτης μας επανάστασης τις «Μέρες αργίας» .

Oμολογουμένως, ο Παντελής Ροδοστόγλου , ο Παναγιώτης Μπερλής, ο Τάσος Μαχάς , ο Νίκος Μπαρδής και ο Κυριάκος Τσουκαλάς μας έκαναν να έρθουμε σε επαφή με την πιο συναισθηματική εσωτερική μας φωνή, μας έκαναν να αναπολήσουμε τις στιγμές του Θάνου Ανεστόπουλου με την μπάντα και μας έφεραν σε μία απροσδόκητη λαχτάρα για όλα τα τραγούδια/ ποιήματα που θα ακούσουμε από εδώ και πέρα- τα οποία πιθανολογούμε ότι θα κινούνται στην ίδια φιλοσοφία και οδό των Κρίνων που αγαπήσαμε.

Το κύριο σώμα της συναυλίας ολοκληρώθηκε αλλά το κοινό ζητούσε επιτακτικά encore από τα Διάφανα Κρίνα. Μας χάρισαν τρία ακόμα τραγούδια τη «Μουχλαλούδα» , την «Κυριακή των Βαΐων» με τον Παναγιώτη Μπερλή να μεγαλουργεί στο αρμόνιο και να μας ταξιδεύει σε άλλη διάσταση με αρωγό τον φωτισμό και τον ήχο ενώ έκλεισαν μ τον «Μπλέ Χειμώνα». 

Κλείνοντας,η βραδιά ήταν σαν ένα συναισθηματικό τραίνο που πέρασε από πάνω μας και μας άφησε βαθιά σημαδεμένους.

Πηγή: Music Corner