Το πάντα ανεκπλήρωτο του έρωτα | Έλλη Πράντζου

Θα μπορώ κι εγώ να λέω
πως ερωτεύτηκα στ' αλήθεια κάποτε
κι είναι αστείο
γιατί θα ξέρω πως το εννοώ
κι ας μην ξέρω τι θα πει
ερωτεύτηκα στ' αλήθεια

Αυτά τα πράγματα δεν τα μαθαίνεις
τα έχεις μέσα σου
τα νιώθεις
τα ζεις.

Ο αληθινός έρωτας -κατά την ταπεινή μου άποψη-
ζεματάει σαν ανεκπλήρωτος
ακόμη κι όταν το μαζί γίνεται πράξη.
Και κάπως έτσι καταλαβαίνεις
ότι την έχεις πατήσει άγρια μάγκα μου
γιατί ο ερωτευμένος λαχταράει ό,τι ήδη κατέχει
σαν να μην πρόκειται να γίνει δικό του ποτέ

Αλλιώς, άκου, μην κάνεις τον κόπο να μιλάς για έρωτες, φίλε,
αν ο καημός δεν κατασπαράζει τα σωθικά σου
κι αν μπροστά στα μάτια της δεν εξακολουθείς να καυλώνεις
όπως τότε που νόμιζες ότι δε σε κοιτάει καν.

Δεν είσαι εσύ ο κατακτητής στον έρωτα
εκείνος κατακτά εσένα
Μη λες πως ερωτεύτηκες στ' αλήθεια, λοιπόν,
αν δεν καίγεσαι στο μαζί
όσο καιγόσουν στο χώρια

Ο Έρωτας πάντα θα κρύβει μέσα του ένα απλησίαστο ποθούμενο
ακόμη κι όταν ενώνοται οι δυο “εις σάρκαν μίαν”.