Ύμνος στο φιλί σου | Πράξια Αρέστη

Στο πρώτο φιλί λένε φαίνονται όλα. Πόσο δίκαιο έχουν! Η πρώτη φορά που με φίλησες ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα τον έρωτα να κυλάει στις φλέβες μου. Ήταν ένας ερεθισμός πρωτόγνωρος και μαγικός. Ήταν λες και ο κόσμος γύρω μου χάθηκε μέσα στην πλούσια γεύση των χειλιών σου!
Έκλεισα τα μάτια και αφέθηκα. Δεν ήθελα ποτέ να τελειώσει το αίσθημα αυτό.
 
Εσύ, όμως, ήθελες και τράβηξες τα χείλη σου απότομα μακριά από τα δικά σου. Και κάτι μέσα μου εκείνη τη στιγμή κατάλαβε ότι για πάντα θ' άφηνες τα φιλιά μας από τότε μισοτελειωμένα. Τον έρωτά μας θα έφευγες και θα τον άφηνες πάντα στη μέση. Σκέφτηκα μετά από εκείνη τη νύχτα να μη σε ψάξω ποτέ ξανά. Με έψαξες, όμως, εσύ και λίγα λόγια ήταν αρκετά για να πέσουν οι άμυνές μου, για να παραγκωνίσεις τους φόβους μου. Σε ήθελα έτσι κι αλλιώς τόσο πολύ.

Το φιλί σου από τότε γινόταν όλο και καλύτερο. Δέναμε όλο και πιο πολύ. Τόσο αυθόρμητα η γλώσσα μου τυλιγόταν με τη δική σου και έδενε σαν να βρήκε το μισό που της έλειπε. Η γεύση σου, τόσο βασανιστικά γλυκιά και η μυρωδιά σου τόσο υπέροχα εθιστική. Όσος καιρός κι αν περνούσε να σε δω, ήταν πάντα σαν να συνεχίζαμε από κει που μείναμε. Σαν να μην είχε τελειώσει ποτέ το προηγούμενό μας φιλί.

Πόσα μπορεί να σου πει τελικά ένα φιλί. Πόσο μπορεί να σε παραπλανήσει, όταν οι πράξεις δεν συνάδουν με το αίσθημα! Έτσι κι εγώ αιώνια κολλημένη στο φιλί σου, συγχωρούσα κάθε σου σφάλμα και έκλεινα αδέξια κάθε πληγή που μου άνοιγες μ' ένα επίδεσμο που συνεχώς αιμουρραγούσε. Αρκούσε να με φιλήσεις ακόμη μία φορά. Ακόμη μία κι ας ήταν έλεγα η τελευταία. Έτσι κι αλλιώς ποτέ τα φιλιά σου δε θα μου ήταν αρκετά. Ποτέ δε θα τα χορταίνα, ακόμη κι αν τα είχα στη διάθεσή μου κάθε βράδυ και πρωί.

Δες πώς γράφω για το φίλι σου, σα να 'ναι κάτι ιερό. Κάτι μαγικό. Tι να σκέφτεσαι άραγε εσύ όταν με φιλάς; Ταξιδεύεις όπως εγώ; Νιώθεις όπως εγώ ή περιμένεις απλά να τελειώσει;

Γράφω για το φιλί σου σαν αυτό να διαρκεί για πάντα, σαν κάτι που ο χρόνος και ο χωρισμός να μην μπορούν ν' αγγίξουν. Γράφω για το φιλί σου σαν να μ' αγαπήσες κι ας μη ψάχνουν πλέον τα χείλη σου να βρούνε τα δικά μου. Γράφω για το φιλί σου σα να μην είναι άποτα τα χείλη μου από το σάλιο σου, σαν λουλούδια σε κήπο που περιμένουν να ποτιστούν για ν' ανθίσουν ξανά.