Γεμάτο το 2017, μουσικά και μη. Δεν έχω παράπονο. Έζησα πολλές πρωτόγνωρες εμπειρίες, γνώρισα λίγα κι εκλεκτά άτομα, τα οποία όλα είχαν να μου δώσουν κι από κάτι που θα μου χρησιμεύσει στην μετέπειτα ζωή μου και στο σύνολο της χρονιάς, χαμογέλασα περισσότερο από ό, τι έκλαψα – κι αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο κι αισιόδοξο.
Το 2017 ασχολήθηκα πολύ με τη μουσική, σε σημείο που ένιωθα ότι κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μου, μπορούσε να περιγραφεί με ένα τραγούδι. Υπήρχαν μουσικές που με χαλάρωσαν, μουσικές που με τσίτωσαν, με μελαγχόλησαν και γενικά με βοήθησαν να σταθώ ξανά στα πόδια μου. Μουσικές που τις έχω συνδέσει ασυναίσθητα στο μυαλό μου με εκείνα τα βράδια μαζί σου στον καναπέ, εκείνες τις βόλτες με το αμάξι, τα βλέμματα, τα ούζα. Στιγμές συναισθηματικά απροσδιόριστες που έκαναν όμως πιο φωτεινό το 2017 μου, στιγμές που με έκαναν να νιώσω επιθυμητός μετά από καιρό.
Στα της μουσικής τώρα, ήταν ίσως η πρώτη φορά στα χρονικά που άκουσα τόσα πολλά άλμπουμ, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν ήταν και τόσο γνωστά στο ελληνικό κοινό. Αυτό ήταν μάλλον που μου έδωσε το κίνητρο να εξαπλωθώ και σε κάτι που δεν συνηθίζω τα τελευταία χρόνια – το να γνωρίσω νέους καλλιτέχνες και νέα ειδή μουσικής, να εξαπλωθώ όσο περισσότερο γίνεται στον μουσικό χάρτη.
Παρ’ όλα αυτά, εδώ επιλέγω τα δέκα αγαπημένα μου τραγούδια για τη χρονιά που πέρασε, τα οποία, ναι, δεν είναι και τόσο άγνωστα – μάλλον το αντίθετο θα έλεγα, ίσως με εξαίρεση το νούμερο 9 – αλλά το καθένα από αυτά, έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, για διάφορους λόγους. Αν αξίζει να σταθώ κάπου, αυτό ας είναι το Perfect Places και το Caught By The Wind, αμφότερα στα οποία εκτυλίσσονται δύο ιστορίες που με σημάδεψαν και που περιγράφουν μάλλον τουλάχιστον το μισό μου 2017.
Κι όπως λέει και μια ψυχή, το 2017 έμοιαζε με ένα γαμάτο πάρτι που κανείς δεν θέλει να τελειώσει. Και νομίζω κάπως έτσι το έζησα κι εγώ, κάπως έτσι μου φάνηκε. Με απρόοπτα, με bittersweet στιγμές, με νέες γνωριμίες, νέες περιπέτειες και πάνω απ’ όλα καλές και όμορφες μουσικές να σου κάνουν παρέα στον γυρισμό. Γιατί κάποτε το πάρτι τελειώνει και γυρνάς στο σπίτι. Εκεί μάλλον άσε να παίζει το Melodrama. Γιατί η Lorde ξέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου