Mετατόπιση χρόνου | Γεωργία Τρούλη

Κάποια παιδιά παίζουν με συρματοπλέγματα
Τα εσώρουχα με συρματόσκοινα
Κάποια πουλιά με καλώδια ηλεκτρικά
Οι εραστές με ελατήρια
Έτσι δημιουργείται το σχήμα

Κάποιοι με τις πλάκες στα λατομεία
Άλλοι μαζεύουν βότσαλα
Κάποιοι πετάνε πέτρες
Άλλοι μετράνε χαλίκια
Κάποιοι γλύπτες γλείφουν το μάρμαρο
Έτσι δίνεται μορφή

Κάποιοι κοιτάζουν τα δέντρα
Ενώ μελετούν τους κορμούς
Αυτοί παίζουν χαρτοπόλεμο
Άλλοι γράφουν βιβλία
Έτσι ξεγελούν την ύπαρξη
Και την ζωή κάποιοι την θαυμάζουν
Άλλοι την ζουν από απόσταση
Κάποιοι χλευάζουν την ύλη
Άλλοι την διαλεκτική
Κάποιοι αγαπούν
Κι έτσι κάτι νιώθουν
Και λύνουν ένα σημείο ύπαρξης

Κάποιοι τοποθετούν ψηφία
Ενώ φτιάχνουν γραμματοσειρές
Άλλοι υπολογίζουν κέρματα
Κάποιοι είναι τρελοί
Και κάποιοι βγαίνουν βαθιά κερδισμένοι
Άλλοι βαθιά νυχτωμένοι
Κι έτσι το σχήμα υπάρχει

Τα παιδιά πλέκουν μαλλιά
Άλλοι τις κλιματσίδες των δέντρων
Οι έταιροι κομποσκοίνια
Κάποιοι λωρίδες δρόμου
Κι άλλοι συνομιλίες
Έτσι αναποδογυρίζουν ευχές και φτιάχνουν συζήτηση

Κάποιος χρόνος δημιουργεί τον άλλον
Ο μεσόκαινος φτάνει στον ολόκαινο
Φτιάχνει ανθρωπόκενο
Έτσι δικαιολογείται το γέμισμα των καιρών
Και της γεώ ηλικίας
Η ύλη επιδρά στον ήχο
Αυτός στο κύμα
Και αυτό στην σκέψη
Και αυτή στο πνεύμα
Και αυτό στη δράση
Και στη μη
‘Ετσι έρχεται κάποτε η αντίδραση
Αλλά δεν καταχωρείται η φύση σε περιπτώσεις χωρίς συνέχεια
Η ιστορία φτάνει στο τέλος της
Και φτου κι από την αρχή
Πορεία στα μισά μιας διαδρομής
Που λέγεται άνθρωπος
Μισή συνείδηση
Δεν δείχνουμε
Και ξανά κι από την αρχή
Η συνεύρεση
Τα χαλίκια
Το μάρμαρο
Το σώμα
Το στρώμα
Το ελατήριο
Το σύρμα
Η πέτρα
Το πλέγμα
Η ύλη
Η ηλικία
Η δράση
Η ακύρωση
Το παιχνίδι
Ο χρόνος
Η μετατόπιση