Ρεπορταζ | Αναβίωση των ειδώλων της νιότης του και ωδή στο χρυσό παρελθόν, το live του Πάνου Κατσιμίχα, που είδαμε στη Σφίγγα!

Γράφει η Κάλλια Βαβουλιώτη

Φωτογραφία: Ζέτα Χιώτη

Όταν κανείς ακούει το όνομα του Πάνου Κατσιμίχα, αυτομάτως σκέφτεται το θρυλικό δίδυμο Χάρης και Πάνος. Oι αναμνήσεις λένε για μία παρέα παιδιών που μετά από καλοκαιρινό μπάνιο τραγουδούσαν το «Ρίτα Ριτάκι» στα σκιρτήματα της πρώτης εφηβείας. Από εκείνο το μακρινό καλοκαίρι, στην κατάμεστη Σφίγγα, ο Πάνος Κατσιμίχας εμφανίζεται χωρίς το έτερον (καλλιτεχνικό) ήμισυ, έχοντας ωστόσο εκλεκτή παρέα τους Δημήτρη Καρρά και Back Pages.

To πρόγραμμα άνοιξε με τον Πάνο Κατσιμίχα να ερμηνεύει τον «Κόκκινο χορό» και σύντομα να περνάει σε εμβληματικά κομμάτια όπως το «Υπόγειο». Ανά τακτά διαστήματα, ο ιδιαίτερα ταλαντούχος Δημήτρης Καρράς, «παρενέβαινε» με τις απολύτως ταιριαστές επιλογές του στο πρόγραμμα, πρώτα ερμηνεύοντας κομμάτια ορόσημο του Γιάννη Αγγελάκα όπως είναι η «Γιορτή» αλλά περνώντας συγχρόνως και σε πιο low bap και πειραματικά μονοπάτια, όπως είναι η διασκευή του κομματιού «Καληνύχτα» των Active Member και το «Καταθλιπτικιά» από τις Ρόδες, προσθέτοντας φυσικά και δικά του κομμάτια.

O Πάνος Κατσιμίχας, μοιράστηκε μαζί μας ιστορίες από τα χρόνια της ξενιτιάς στο Βερολίνο, καλοκαίρια τα οποία δούλευε για ένα «Κομμάτι ψωμί» σε κάποιο όμορφο νησί, μας μίλησε για τα χρόνια της εφηβείας και του ατόφιου ροκ που εκείνος αγάπησε, τις μουσικές «μάχες» στα jukebox και τη μαγική επιρροή που όλα αυτά άσκησαν επάνω του. Τόνισε επίσης τον καθοριστικό ρόλο που είχε στη πορεία του ο Μανώλης Ρασούλης, ο “δάσκαλός” του όπως τον χαρακτήρισε…!

Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς, τη σκυτάλη ανέλαβαν, οι ιδιαίτερα αξιόλογοι και με φρέσκια πνοή Back Pages. Ίσως συμβολικά -ίσως και όχι-, αν θεωρήσουμε ότι τα αδέλφια Κατσιμίχα είχαν ως είδωλο τον Bob Dylan, τον οποίο εξύμνησε ουκ ολίγες φορές ο Πάνος, τόσο για τη μουσική του όσο και για το γεγονός ότι παρέλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας τη χρονιά που μας πέρασε, μάλλον δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Σοφία Τσέρου και ο Γιάννης Τσέρος, ανέλαβαν να ερμηνεύσουν, με ιδιαίτερη επιτυχία και συναίσθημα, αγαπημένα κομμάτια του Dylan, εκ των οποίων τα πιο γνωστά το «Blowin’ in the wind», το «Like a rolling stone” και φυσικά το «Knockin’ on heaven’s door.”

Έπειτα, ανέλαβε ξανά τα ηνία ο Πάνος Κατσιμίχας με τους εκπληκτικούς μουσικούς του, για να κλείσουν την βραδιά με τα σπουδαιότερα κομμάτια από την εποχή που τα δύο αδέρφια συνυπήρχαν. Το κοινό απέδειξε την απεριόριστη αγάπη του με ένα ασταμάτητο sing along στο «της αγάπης μαχαιριά», το «Ρίτα Ριτάκι» , ενώ το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με το «Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα» (Σχήμα Λόγου), σε μία βραδιά που το κοινό δεν μπορούσε να σταματήσει να χειροκροτάει από θαυμασμό και αγάπη για όσα είδε, άκουσε και προπάντων ένιωσε.

Συνοψίζοντας, η πρεμιέρα του Πάνου Κατσιμίχα ήταν μία ωδή στο παρελθόν, στη χρυσή εποχή του Χάρη και του Πάνου, που μας άφησαν παρακαταθήκη μερικά από τα πιο ευαίσθητα-εύθραυστα κομμάτια της ροκ-έντεχνης σκηνής. Τραγούδια που φέρουν την εξωτερικευμένη εσωστρέφεια του διδύμου. Ένα live όπου αναβίωσαν τα είδωλα της νιότης τους με εκτεταμένη μνεία στον Bob Dylan. Μια “εξομολόγηση” του Πάνου Κατσιμίχα, που κρατάει μόνο για εκείνους που τον ανταμώνουν στα  live, τους φίλους του…

* Ο Πάνος Κατσιμίχας θα εμφανίζεται στη Σφίγγα μαζί με τον Δημήτρη Καρρά και τους Back Pages για 3 ακόμα Σάββατα, μέχρι τις 10 Φεβρουαρίου.

Πηγή:Music Corner