Kρίμα | Ανδρέας Παπάζογλου

Κρίμα
Τ' αδιάλλακτα ρημάγματα
Τα επίκτητα συμπλέγματα
Τις μουσκεμένες κάφτρες
Τα μαγεμένα βλέμματα
Τις σκοτωμένες ιστορίες
Και τα ξεφλουδισμένα αράπικα
Κρίμα τα βλέφαρα
Που σκέπασαν μάτια νεκρά
Γιατί τι άλλο να 'καναν
Κρίμα
Τις σκουριασμένες λαιμητόμους
Τους στομωμένους νυχοκόπτες
Τα κρεμασμένα αρχίδια
Και το ουίσκι που ξεράστηκε νωρίς
Κρίμα τα διυλισμένα θαύματα
Τα αύριο
Τα προχτές
Τ' ανέμπνευστα γαμήσια
Τ' ανάπηρα παγκάκια
Και τα πρώτα φιλιά
Κρίμα τα φώτα
Που έφεξαν μακριά
Κρίμα τις χάλια μαλακίες
Τους ήσυχους λυγμούς
Τ' αχάιδευτα σκυλιά
Και τ' άγραφα σκοτάδια
Κρίμα τους έρωτες
Τα μαλλιά της στο στόμα του
Την καρδιά του στον λαιμό της
Τις μωβ παραδεισένιες εκπνοές
Και αυτή τη γη που γύριζε
Όταν και όπως τη θέλαμε εμείς
Κρίμα τις ασημένιες εποχές
Τις νύχτες
Που γελούσαμε τα κρίματα
Τα εκτυφλωτικά μακάρια πρωινά
Τους καυλωμένους λήθαργους
Και τους ουράνιους οργασμούς
Κρίμα τους ουρανούς τώρα
Ώχρα στα μάτια τώρα
Πίσω απ' τ' άγρια χείλια
Σάλιο πηχτό και κοσμοθάνατος
Τώρα
Κρίμα