Απελπισμένη ελπίδα | Έλλη Πράντζου

Υπάρχουν στιγμές που η ελπίδα
Είναι αποτέλεσμα απελπισίας.
Οι έρωτες οι ανεκπλήρωτοι το ξέρουν αυτό καλά.
Οι ερωτευμένοι χωρίς ανταπόκριση
Πάντα από απελπισία θα ελπίζουν.
Θα ερμηνεύουν βλέμματα
Θα υποθέτουν ερμηνείες
Θα δίνουν νοήματα εκεί που δεν υπάρχουν
Και θα σκέφτονται από κεκτημένη ταχύτητα
Πως ίσως κάπως κάπου κάποτε.
Οι ονειροπόλοι κι οι ιδεαλιστές -ας πούμε-
Είναι ερωτευμένοι με τη ζωή
Κι ελπίζουν σαν απελπισμένοι ρεαλιστές
Που δεν έχουν άλλον δρόμο πέρα από την ουτοπία.
Απελπισμένος ο κόσμος στα μάτια τους
Απελπισία η πραγματικότητα για εκείνους
Είναι οι ίδιοι που βλέπουν συνήθως ένα παράξενο κάτι
Όπου οι άλλοι βλέπουν μόνο το απόλυτο τίποτε.
Μα μόνο όσοι πιστεύουν σε αυτά που δε γίνονται
Μπορεί κάπως κάπου κάποτε.
Ίσως και όχι.
Μα αν -λέω αν- η απελπισία έχει κάποιο αντίδοτο
Δεν μπορεί να είναι άλλο από μια απελπισμένη ελπίδα.