Τα άναστρα απογεύματα
Έσβηναν από έναστρα βράδια
Μέσα σε αυτά
Τα πουλιά της πόλης
Τρομαγμένα
Χάνονταν στην αλλαξοκαιριά
Το μόνο που φαίνονταν
Ήταν φανάρια
Η ουράνια αναπαράσταση
Της ψυχής σου
Όπως έσβηναν
Την έβλεπα να φεύγει
Όμως γνώριζα
Πως ήταν η φλόγα της
Που σ' έκανε ν' ανέβεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου