To τραγούδι της εβδομάδας|The Passenger | Iggy Pop : Πάντα Επιβάτης.

Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά.

Το τραγούδι αυτό αποτελεί το λόγο που ανακάλυψα εκ νέου τον Iggy Pop. Αφορμή στάθηκε ένα μυθιστόρημα με τον ίδιο τίτλο.

Από το άλμπουμ του 1977, Lust for Life, βγήκε σε B-side στο single Success.

Ο Iggy Pop είχε στα ακούσματά μου παρουσία όπως σε όλων στα 80s. Αλλά μέχρι εκεί. Για πολλά χρόνια τον θεωρούσα σκοτεινό, μέχρι πέρσι που κι αυτός με τη φλόγα του όπως κι άλλοι, ο David Bowie ας πούμε, άναψαν στη μουσική μου κουβέρτα της καρδιάς φωτιά που δε νομίζω να σβήσει ποτέ.

Το κομμάτι γράφτηκε στο Βερολίνο, όπου τα δύο κολλητάρια, ο David και ο Iggy, έμεναν και ιερουργούσαν χωρίς να το συνειδητοποιούν. Κατέφυγαν εκεί ως τη μόνη διέξοδο από τα ναρκωτικά και μαγεύτηκαν απ΄την πόλη. Και μάγεψαν με τις μουσικές που έβγαλαν ζώντας, - στην πιο δημιουργική κατά κοινή ομολογία περίοδο και των δύο - το τρομερό vibe που αποπνέει το μέρος. Που όπως λένε, καμία σχέση δεν έχει με την υπόλοιπη Γερμανία.

Στο τρένο μέσα, -δηλαδή πόσο καταλαβαίνω, ξέρετε όσοι με ξέρετε, - το έγραψε ο Iggy. Στην αστική συγκοινωνία S-Bahn. Το χρησιμοποιούσε συνέχεια. Ο λόγος που του έκατσε σαν ιδέα επίσης, περιγράφεται μέσα στους στίχους. Είναι ο ίδιος επιβάτης, ο συνοδηγός δηλαδή, δίπλα στον David. Γυρνάγανε μαζί την Ευρώπη και την Αμερική με το φίλο του στο τιμόνι, καθώς ο Iggy δεν είχε δίπλωμα. Ούτε αυτοκίνητο.

Το τραγούδι μιλάει ακόμα για τα αστέρια και το σκοτάδι. Κυριολεκτικά, γι΄αυτά που μαγεύουν τον Iggy στην σκοτεινιά του ουρανού. Μεταφορικά, για τους σταρ της εποχής που προωθούν οι εταιρείες έναντι των πραγματικά φωτεινών καλλιτεχνών που αξίζουν αλλά μένουν στο περιθώριο.

Στο ρεφρέν ακούγεται ο David Bowie να κάνει δεύτερη φωνή, singing lalalala. Και ο στίχος του Iggy He sees the stars come out tonight, αναφέρεται στο τραγούδι του κολλητού του, του Bowie, The Stars (Are Out Tonight).

Εμφανώς επηρρεασμένος στην ποιητική του από τον Jim Morrison, γίνεται αναφορά στο ποίημα του ιδίου “The Lords and the New Creatures”. Ο Morrison, παρομοιάζει με μια μεταφορά τη σύγχρονη ζωή με το ταξίδι με το αυτοκίνητο και γράφει :

«Inevitable progress is made toward the beginning (there is no difference in terminals), as we slice through cities, whose ripped backsides present a moving picture of windows, signs, streets, buildings».

΄Αλλωστε, όλη η σκηνική παρουσία του στηρίχτηκε στην επιρροή που είχε για τον Iggy, η εμφάνιση του μεθυσμένου Μorrison σε live στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, όταν φοιτούσε εκεί.

Για τον Iggy του 1977, όλο φωτιά και πάθος και υπερβολή, βγαίνει πηγαίος ο στίχος “The sky was made for us tonight”. To ζει, το πιστεύει και το γράφει.

Αρκετά με τα καλολογικά. Όταν μπαίνει το τραγούδι κι η κιθάρα ζωγραφίζει τα πρώτα ακόρντα της εισαγωγής, το πρώτο πράγμα που σου έρχεται είναι να το δυναμώσεις τσίτα όπου βρίσκεσαι. Εν ανάγκη να αρπάξεις ένα αυτοκίνητο - δικό σου ή άλλου - και να φύγεις. Για πού δεν παίζει ρόλο. Να φύγεις.

Κι όταν είσαι μέσα σε κάτι που τρέχει πάνω σε ρόδες, ή σε ράγες, ό,τι κι αν είναι αυτό, σου έρχεται να το βάλεις να παίζει για να σε συνοδεύει. Στην ταχύτητα, στο δρόμο, στη φωτιά, στο όνειρο. Στην όμορφη τρέλα.

Το δοκίμασα στο ΚΤΕΛ. Είναι μαγικό. To δοκίμασα στο intercity. Είναι γρήγορο. Το δοκίμασα στην απογείωση, στο αεροπλάνο. Είναι θεϊκό. Πίστεψα κι εγώ πως ο ουρανός μου ανήκει.

Εδώ είναι ο Επιβάτης.