Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά
Το φως, το κάλλος, η ομορφιά. Του έσω κόσμου που τρυπάει το διάφραγμα. Και δίνει ορίζοντα στο λευκό χαρτί.
Το λευκό που ξεπηδάει μέσα κι απ΄το πιο σκούρο μαύρο. Η διαφάνεια, η υγρή διαύγεια, το απόκοσμο και συνάμα κοσμικό, δοσμένο με αφοπλιστικά κλικ που κλειδώνουν το συναίσθημα. Οι φωτογραφίες της Μαρίλης Ζάρκου, έχουν κοινά σημεία.
Η απογείωση. Καμιά φωτογραφία δεν είναι αυτό που είναι. ΄Ολες υποδηλώνουν ένα μεγαλείο, που είτε υπάρχει, είτε ήταν κάποτε, είτε δεν έχει έρθει ακόμα. ΄Ομως το περιμένουμε. Και είμαστε σίγουροι ότι θάρθει...
Η ησυχία. Μαζί με την εντύπωση και το συναίσθημα το κλειδωμένο δια παντός, διάφορο στον καθένα ίσως, υπάρχει και μια ηρεμία υπερκόσμια. Ο χρόνος έχει σταματήσει και μας αναμένει να θαυμάσουμε. Να μελετήσουμε. Να επεξεργαστούμε το κάδρο. Δεν υπάρχει αγωνία, δεν υπάρχει βιάση. ΄Εχουν όλα ετοιμαστεί απ΄το φακό ώστε ο θεατής να μπορεί να καθίσει μέσα στη φωτογραφία. Να γίνει τμήμα της, να ενταχτεί στη στιγμή και να αφεθεί να νιώσει. Το ο,τιδήποτε.
Χωρίς πίεση.
Η Γραμματικής της πόλης. Ναι, ταιριαστός ο τίτλος γιατί η πόλη, μέσα απ΄τις φωτογραφίες της Μαρίλης Ζάρκου, αρθρώνει ένα αφήγημα. Και η γραμματική του είναι πλήρης. ΄Εχει όλα τα μέρη του λόγου. Οι λέξεις της πλούσιες. Αυθεντικές. Προσεγμένες. ΄Οπως η ματιά της φωτογράφου. Που ξέρει να στήνει το βλέμμα στη γωνία που θέλει για να συμπεριλάβει όλο το συντακτικό, όλη την έννοια του αφηγήματος.
΄Οχι σε περίληψη. Σε πλήρη ανάπτυξη. Το φως, οι σκιές, το σκοτάδι ακόμα, έχει διακριτές λεπτομέρειες. Που σε πολλές φωτογραφίες αναπτύσσονται σε ασπρόμαυρους πίνακες. Η Αρχαιότητα βιώνεται τότε με όρους σημερινούς. Είναι ζωντανή, πάλλουσα και την πνοή της τη δίνει ο φωτογραφικός φακός της Μαρίλης Ζάρκου.
Mην τη χάσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου