Οργανωμένη συνομωσία | Χρήστος Αθανασίου

 Φωτογραφία: Αλέξανδρος Καντόρος

Είναι λυπηρό, αλλά ταυτόχρονα αληθινό. Μεταξύ των κατά κεφαλήν εισοδημάτων μηδέν και των κατά κεφαλήν πνευμάτων μηδέν, αφυπνιζόμαστε και αντιδρούμε από τα ανόητα φασιστικά παραμυθοδράματα, σαν σπάταλοι κλέφτες της άμορφης φωτιάς, μήπως και ντραπούμε από τις ψευτοποιητικές φλυαρίες των άνανδρων εγκληματιών των τρελών πολεμιστών.

Στα μεταλλαγμένα συμφέροντα που παίζονται σε όλα τα αυθάδικα ταμπλό, ψάχνουμε να βρούμε πεινασμένοι τον υπονομευτικό χάρτη, που εμπεριέχει τις ορθάδικες σκέψεις και περιπέτειες. Της ευνουχισμένης επίκαιρης μπουρδολογίας των ψυχαναλυτικών εκτρωμάτων.

Κολλώντας στον τοίχο την κούφια μας ζωή, προσπαθούμε μανιωδώς να συγκεντρώσουμε τα γράμματα, για να συναρμολογήσουμε την κατακρεουργημένη γλώσσα, που κραυγάζει με φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Πέρα από το κοπάδι των ταύρων κατά κει που τα κλεμμένα μάρμαρα στέκουν, στολίζοντας κίονες αρχαίου Ελληνισμού.

Θέλοντας να ζήσουμε ως τυφλοπόντικες στους υπογείους λαβυρίνθους των παθών της άνοστης και άνευ περιεχομένου κενής επικοινωνία μας, φιλοξενούμαστε στον αστερισμό της χαμένης Ατλαντίδας. Οργανωνόμαστε σε υπαίθριες στοές, αποκτώντας δική μας αυτονομία, δική μας θρησκεία, δική μας γλώσσα και αντικαθιστούμε τα σπασμένα και άφθαρτα αγάλματα μας, με πλαστικές γυαλιστερές κούκλες βιτρίνας και τα κεφάλια μας με λιλιπούτια μυαλά.

Αντικαθιστούμε τα συμπόσια με παρέες αλλόθρησκων συμμοριών, την Βίβλο των γραφών με απαγορευμένες εφημερίδες και την Αφροδίτη της Μήλου με τον ξεσκισμένο εαυτό μας τον Μεγάλο. Και όποιος είναι παλικάρι και φοράει παντελόνια, να έρθει να με διαψεύσει στα χρόνια που πέρασαν και στα χρόνια που ήρθαν. Της καταναλωτικής γάγγραινας του τόπου.