Όσο μια βόλτα | Παναγιώτης Μπενέας

Πόσοι δρόμοι που δεν θα τους περπατήσουμε μαζί.

Θησείο.

Αγώνες προς λύπην μου διοργανώνει ο παραλογισμός;
Και δε μου λες
από πότε θεωρείται άθλημα το σε ψάχνω
και πολυθρύλητος εγώ πρωταθλητής;

Στην Ασωμάτων
τελετή αφής αγίας μνήμης.
Στο Σώμα 
τελετή μνήμης της αφής.
Ένα κερί που άναψα για όσα σβήσαν.

Πριν το Γκάζι
στέψη της ανυπαρξίας σου νικήτριας.
Λύπη χρυσή κατόρθωσα
που δεν σε βρήκα.
Άλλοτε τα χέρια σου μετάλλιο τριγύρω
στον λαιμό μου τώρα τριγύρω

τάφοι.

Πόσο εγγύς του Θησείου ο Κεραμεικός.
Πόσο λίγο διαρκείς εν τέλει, αυταπάτη.